Yüce dağ başında büyüdüm ben, düzde sarpta,

Koca Meşenin gölgesinde yata kalka,

Koştum, düştüm ağladım yana yakıla,

Gök derelerin suyundan içtim kana kana.

Testi yok, tas yok uzanmışız akan suya,

Bizim Kadife kızın tosunu ile yan yana.

Yeşil çimenler üzerinde eğleştim,

Kuşların şarkı söylemelerini dinledim,

Ağıtlı çoban kavallarıyla hüzünlendim,

Kaplumbağaların toslaşmalarını seyrettim.

Yüzümü doğduğum topraklara çevirdim.

Gâvur Tepesinde yaşadım dört mevsim,

Deliktaştan Akçay, Menderes'i seyreyledim.

Cumhuriyetin değerini öğrendim,

Bu Vatan kolay kazanılmadı,

Mustafa Çavuş’tan günlerce dinledim,

Okulda öğrendik,

Üstüne de eğitildik.

Fakir Baykurt'un kaplumbağalarını,

Yaşar Kemal’in İnce Memet’ini okudum.

Bi tamam dört bölüm.

Gömgök otlar üzerinde uzandım, uyudum, uyandım

O yüzden “gök görmedik” de hiç değiliz.

Yoksuldu anamız, babamız zorluydu yaşamımız,

Varsa da azıcık “ezikliğimiz” belki de bundandır.

Ama yerimizi,

Hele geldiğimiz yeri,

Bilenlerdeniz.

BİR DE HADDİMİZİ...