“8 Mart Kadınlar Günü” olarak kabul ve ilân edilmişti Birleşmiş Milletlerce…

Kabul ve ilân edilen her gün misâli, konunun dünyanın gündemine taşınması; hatırlanması/unutulmaması ve kadına hayatın içinde her an değerince hitap edilmesine vesile olması için…

Konuyu paraya tahvil etmek isteyen merkezlerin her günü vesile eyleyerek; insanların o konuya yönelik duygularını tahrik ederek, her gün adına alış veriş yapmasına yönelik amaç, gayret ve uygulamalarından dolayı ne yazık ki bu gün de sıradanlaştırılarak tüketim ekonomisinin bir malzemesi şekline dönüştürüldü ne yazık ki!..

Oysa kadını konu edinen romanlara, türkülere, şarkılara, şiirlere bakınız!.. Okuduğunuz her an kadına dair duyguları yaşarsınız sanat eserinin size hitap eden gücü oranında…

Reşat Nuri’nin, “Çalıkışu’nun Feride’si!..”

 Neşet Ertaş’ın; “İki büyük nimetim var // Biri anam, biri yârim!..” deyişi…

Tanju Okan’ın  hâlâ kulaklarımızdan gitmeyen buğulu sesiyle “Kadınım!..” deyişi…

Dünyamızı esir alan Covid karşısında buldukları Biontek ilacıyla Uğur Şahin’le birlikte insanlığa hizmet veren ikiliden, “Özlem Türeci!.”

İstanbul’un Anadolu yakasındaki hava alanında  uçakların hareketi anında her an ismi söylenen, ülkemizin ilk savaş pilotu, “Sabiha Gökçen!..”

Türk tarihi boyunca ülke yönetiminde olsun, sosyal hayatın işleyişinde olsun her an erkeğiyle birlikte hayatın getirilerini omuzlayıp gelen kadınlarımız: “Selcen Hatun, Hayme Ana, Mal Hatun, Zübeyde Hanımlarımız…”

İstiklâl Harbi Yıllarının Millî Mücadele sürecinin asıl kahramanları kadınlarımız… Onları temsil eden sembol isimlerimiz: “Nene Hatun, Şerife Bacı, Çete Ayşe, Kara Fatma, Halide Onbaşılarımız…”

Semavi dinlerin insanlığın ortak atası olarak takdim ettiği: Hava Anamız… İnsalığı sevgide buluşmaya davet eden; Hz. İsa’nın annesi “Meryem Anamız…” ,  Hz. Muhammed’in annesi, “ Âmine Hanım Anamız…”

İnsanlığa kadının değerini örnek olarak sunduğumuz sembol isimlerle vermek varken; kadını her türden reklamın malzemesi olarak sunma, her türlü film ve dizide cinsel bir obje olarak sunma ve sanki acizmiş de erkeğin koruması altında olması gerekirmiş anlayışıyla değersizleştirme şeklinde sunma devam ederken 365 günün bir gününde kadını vahşi kapitalizmin satışa ve para kazanmaya yönelik bir malzemesi olarak sunuş devam ettiği sürece dünya kadına dair çok ağıt yakmaya devam edecektir…

Konuyu çok da dağıtmadan şâirlerimizin kadınlarımıza adanan şiirlerden alıntılarla noktalayalım derim bu konuyu:

ÖZDEMİR ASAF,

“Bir kadının dudaklarında değildir aşk.

Bedeninde hiç değildir.

Aşk, kadının göz kapaklarındadır.

Kadın, göz kapaklarında saklar o adamı…

…”

KARIMA, Oktay Rifat Horozcu

“Sofalar seninle serin
Odalar seninle ferah
Günüm sevinçle uzun
Yatağında kalktığım sabah

Elmanın yarısı sen yarısı ben

……. “
KADINLARIMIZIN YÜZLERİ, Nazım Hikmet

“Kadınlarımızın yüzü acılarımızın kitabıdır
acılarımız, ayıplarımız ve döktüğümüz kan
karasabanlar gibi çizer kadınların yüzünü.

…….”

YURTTAN NAKIŞLAR, Hasan Hüseyin KORKMAZGİL

“…….

kadınlar!

bakışları niçin turna katarı
bakışları neden demir parmaklık?

…..”

KADINLAR, Özdemir Asaf

“Hepinizi öyle seviyorum ki.
Siz türlü türlü milletlerin anneleri oluyorsunuz.
…….”

EYLÜL, HAYDAR ERGÜLEN

“Yazın bittiği her yerde söylenirse
kadının gittiği de her yerde söylenir
kadın gittiği her yerde şiir diye söylenir:

…….”

Bu şiir de bizden olsun güne dâir!..

İNSANIM BEN

İnsanım ben!

Eski de benim içimde yeni de

Milatta önce de bende milattan sonra da

Bir dünyayım bazen;

Gece de benim içimde, gündüz de…

Bazen de bir ağacım;
Kökler de bende,  dallar da…

İnsanım ben;

İyi de bende kötü de…

Öfke de bende,  sevgi de…

Bazen yalınca bir dağ başında

Doğum yapan haycana ebeyim.

Bazen Büyüksahra’da

Ne arslan avcısı, ne de ceylandan yanayım…

İnsanım ben!

Bazen paganım güneşle ayla

Bazen Budist’im akılla, hazla..

Bazen ateşperestim bazen putperest…

Satanist de benim, ateist de ben, deist de…

Arayan da benim çağlarca, aranan da ben

Aklımın çilesini çeken de ben…

İnsanım ben!

Neron da benim Firavun da

Kuyu da benim Yusuf da

İsa da benim Musa da,

Hızır da benim Muhammed Mustafa da

Aşağıların aşağısındaki de benim

Yücelerin yücesindeki de

İnsanım ben!

Sonsuza dek sürer gider arayışım

Aradığım bulduğum ne varsa;

Yine, yeni yeniden… 

Hep yüzünü güldürse insanlığın…

Hep sevgiye olsa yarışım,

Hep barışa varışım…

Hep sevgiye yarışım…

Şerif KUTLUDAĞ