"Ana gibi yâr olmaz,
Bağdat gibi diyar olmaz!",
"Ağlarsa anam ağlar,
Gerisi yalan ağlar!",
"Cennet anaların
Ayakları altındadır!"
Derdururuz
Demesini de
Onları,
Kendimize
En yakın varlıklar
Olarak
Görürüz
Görmesini de
Hastalandıklarında,
Yaşlandıklarında,
Yardımımıza
İhtiyaç duyduklarında;
Bizler için
Zamanında,
Saçlarını
Süpürge eden,
Her türlü
Fedakarlığı,
Bizden esirgemeyen
Bu kutsal varlıklara,
Sırtımızı dönmekte
Görmeyiz
Bir sakınca!
Sürekli
Jestlerde bulunmuşken
Onlar
Bize,
Bir sıkıntı yok
Elbette!
Asıl olan
Onların,
Bizlere
Muhtaç olduklarında,
Tutum ve davranışlarımız...
Huzurevlerine,
Yaşlı bakımevlerine
Yolumuz düşse de
Buralarda yaşamak
Zorunda kalan annelerle
Bir konuşsak da
Gelseler dile...
Bir dokunup
Bin ah işiteceğimizin
Garantisini verebiliriz
Herkese!
Kanmamak
Gerekir,
Sadece
Anneler gününde
Hatırlanıp,
Annelerle ilgili
Söylenen
İçi boş
Sözlere!
Önemli olan
Onlar için neler
Yaptıklarımız
Ya da
Yapamadıklarımızdır!
Oturtabiliyorsak
Onları,
Evlerimizin
Has köşelerinde;
Bilhassa
Yaşlandıklarında,
Sahip çıkabiliyorsak,
Onlara;
Kusur etmeyip,
Sevgide ve saygıda
Alabiliyorsak
Gönüllerini,
Hakkıyla
Yerine getirebiliyorsak
Vazifelerimizi,
Önemli olan
Bu değil mi?
Her ne kadar
Öyle demek
İstemeseler de
"Emdiğin sütü,
Helal etmiyorum!"
Dedirtmemeliyiz
Kendimize,
Yine de!..