Mutasavvuflar , insanın varlık (ruh ) ve yokluk ( beden) olmak üzere iki cephesi olduğunu söylerler. Varlık cephesi yaşlanmaz ve ölümsüzdür . Yokluk Cephesi yaşlanır ve ölür.

Bu görüşün bir gerçeklik yanı var mıdır ?

Olması gerektiğine inanıyorum. Çünkü, insanın yapmak isteyip de , " toplumun ayıp ; hukukun suç ; dini inancın günah " olarak kabul ettiği neden ve gerekçelerle yapamadığı , yapmaktan kaçındığı işler vardır.

Ancak , bu kuralları önemsemeden istediğini istediği ve gönlünden geçtiği gibi yapmaktan çekinmeyen insanların olduğunu görüyoruz.

İnsanlığın Dünya' da var olduğu günden bu güne, ne zaman öleceğini bilmese de ,elbet bir gün mutlaka öleceğini ve tüm maddi varlığını burada bırakıp gideceğini kesin olarak bildiği halde , bu kadar hırslı davranmaya, kuralları ve yasaları çiğnemeye iten gerekçe ve etkenler nedir ?

İnsanda var olduğu tasavvufçular tarafından iddia edilen ve olduğu, insan davranışların-
dan anlaşılan varlık ve yokluk cephesini nefis ve irade temsil etmektedir.
Ruh yaşlanmadığı ve ölümsüz olduğu için , bedenin yaşlandığını ve ölümlü olduğunu bildiği halde, bedenden , bedenin gençliğinde yapabildiği eylemleri yapmasını ister.

Bu nedenledir ki ; ruh ile beden sürekli sürtüşme halindedir. İnsan ölümlü olduğunu bildiği halde, yapabilme yetisini yitirmiş olmasına rağmen ,ruhun arzu ve heveslerine kapılarak, yapamayacaklarını yapmaya kalkar.

Bu duygu ve heves insanı, kırıcı, yıkıcı ve doyumsuz olmaya sevk eder.

Değerli Yazar Muhterem Rafetdin BÜLBÜL Bey ' ' in yüreğine ve ellerine sağlık