Fuzulice şeyler

Unutulmak üzere artık...

Nazilli Sümerbank Basma Fabrikası, Atatürk'ün "sosyal fabrika projesi" fikrinde önem taşır. Yapılan sadece bir fabrika değil, ar-ge çalışması, eğitim, spor, sanat, kültür, müzik, çalışmalarıyla şekillenen bir işletme yanında bir sosyal kampüs. Atatürk'ün bizzat kendi elleriyle, son günlerinde açılışını yaptığı bu yerleşkede kreş, okul, tiyatro, piyano salonu, gıdı gıdı treni, korosu ile şehir içinde bir şehir yaratıldı.

1954 yılında Aydın Tekstil kurulur, 600 kişinin çalıştığı, aileleriyle birlikte üç bin kişilik bir kasaba nüfusuna sahip dev işletme... Nazilli Sümerbank ve Aydın Tekstili yenilenemeyen makinaları, torpilli işe alımlar ile siyaset arpalığına dönüşümü sonucu binlerce kişiye aş iş ekmek kapısı olmuş bu kutsal yerleri yitirdik.

2014 yılında Aydın Tekstil alanının Aydın Büyükşehir Belediye Başkanı Özlem Çerçioğlu önderliğinde bu şehre kazandırılması bizlere mutluluk vermiştir.

Tekstil Park olarak düzenlemesinde İzmir Kültür Park Fuarı baz alınabilir. Böyle olmasını arzu edenlerdeniz. Yavaş adımların atıldığını görüyoruz. Kahvehaneler ve özel işletmeler ile rekabet edilircesine pahalı tarife uygulanmaması, halka hitap eden daha ucuz içecek, yiyecek alanların olması gerekir. Yeşillikler oluşumu, kültür, sanat, sergi salonları yanında, bir kent müzesi, dikkat çekici bir Kuvayı Milliye Müzesi ile birleştirilmesi uygulanmaz da değil.

Şu şehirde dünya kalitesinde incirimiz için bir "Uluslararası İncir Festivali" üretiminde ilk sırada yer aldığımız "kestane şenliği" niye düşünülemez ki. Böyle fikir taşıyan yaratıcı kadrolar oluşturulmadıysa zaten yazdıklarımız Fuzulice şeyler olmaktan öteye gitmez.

Adalet, hak, hukuk diyenlerdeniz, etrafımıza bakıyoruz. Eleştirdiklerinden hiç de farkları olmayan çok. “Bu mudur? Böyle midir?” dedirtircesine... Düşünün bir baba, aynı yerdeki kızını ziyarete gider de diğer çocuğunu, yıllarca görmezden mi gelir? Gelin derdi de yok. Görümce derdi varsa o başka...

Fuzuli ne de güzel demiş,