Aynı şeyleri

Yaparız hep

Ömrühayatımızda.

Bir tekrardan

İbarettir yaşamımız!

Sabah kalkar,

Kahvaltımızı yaparız

Önce.

Çalışıyorsak eğer

Gideriz işimize.

Öğleyi geçirdikten

Sonra iş yerinde

Akşamüstü,

İş bitiminde

Döneriz eve.

Ellerimizde

Bir şeylerle...

Yenildikten sonra

Akşam yemekleri

Televizyonlara,

Bilgisayarlara,

Cep telefonlarına

Bakmalarla oyalanır

Kimilerimiz.

Eş dostla,

Çoluk çocukla

Sohbetler edilir

Bir süre.

Bir şeyler

Yenilip içilerek

Ulaşılır

Yatma saatine.

Sonrasında

Yatılır,

Uyunur;

Teslim olunur

Uykuya.

Kopulur hayattan;

Herkes görür

Kendi rüyasını.

Cebelleşir

Bazıları,

Düşlerinde

Dünya

Meşgaleleriyle.

Uykuda da

Rahat yoktur

Kimilerine!

Uyanıkken

Çözemedikleri

Problemler,

Uykuda da

Çıkar önlerine.

Uyku girse de

Gözlerine

Bir yararı olmaz

Yorgun

Bedenlerine.

Uyanıldığında

Derin,

Bazen de

Stresli

Uykudan;

Bekliyordur herkesi;

Yine;

"Benim oğlan bina okur;

Döner, döner yine okur!"

Modunda

Aynı şeyler,

Benzer şeyler,

Rutin işler...

Yapa yapa

Aynı şeyleri

Usanmadan,

Kopulur gidilir

Koskoca bir

Yaşamdan!..

***

Meşgale: Uğraşılan şey, iş güç uğraşı.

Cebelleşmek: Uğraşmak, çekişmek.