Annemin başka çocukları da

"Ata

Yâr

Komşu

Bağ bahçe

İş güç"

Derken bi dolu sorumlulukları vardı

Babamın hâkezâ

Kendisi vardı her şeyden önce

Kendinci kendisi

Bana/bize gelene kadar

Kardeşlerim kardeşli

Arkadaşlarım arkalı

Dostlarım dost canlısı

Sevgililerim çok eşli

Demem o ki

Sırf benci

sırf benim içinci

bir Allah'ın kulu

Tek bir Allah'ın kulu yoktu ki

Sırf "Benim" diye baş koyayım omzuna

Çocuklarımın bile koskoca bir dünya vardı omuzlarında

Üçüncü savaşlarının hengamesinde

Anlayacağınız

"Çocukça

aptalca" denilen

Bir ucu yerde bir ucu gökte

O ucube kundağa

Höllük höllük beleyip

Kirpik kirpik eleyeceğim

Birine ihtiyacım

Herkes kendi gibi

Kendi kadar seviyor işte

Kendini sever gibi diğerini

Bilmeden değerini

Anam babam

Gardaşım bacım

Oğul uşak

Gökçe kuşak yerine koyacak

Bir aşka

Yok'a yani

İllaki

Hem vallahi

Hem billahi