Tek başına
Oturuyordu yine
... Parkı'nda;
Yalnız,
Yapayalnız...

Tutmuştu herkes,
Bir yol,
Gidiyordu...
Bulmuşlardı
Kafalarına denk
Birilerini;
Konuşuyorlar,
Dertleşiyorlardı!

Ne hikmetse
O bulamamıştı
Gidilecek
Bir yol;
Kafasına uygun
Dostlar...

Ahbapça
Yaklaşsa da
Birilerine;
Koyuyorlardı
Onu,
Hemen
Görüş terazilerinin
Bir kefesine...

"Öyle düşünmüyorum,
Böyle düşünmüyorum;
Yok öyle
Bir şey,
Bildiğiniz gibi
Değil
Hiçbir şey!"
Demeye kalmadan
Maruz kalıyordu
Sığ,yüzeysel
Düşünce,
Ön yargı,
Art niyet
Barındıran
Tepkisel saldırılara...

Tam da
Bu noktada
Ayrılması gerekiyordu
Onlardan,
Oralardan...

Çok çekse de
Yanlış anlamalardan;
Kendini anlatmaktan da
Pek hoşlanmadığından,
Uzaklaşmayı
Yeğliyordu;
Kendisini,
Çıkmazlara
Sokan
Ön yargılı,
Hoşgörüsüz,
Art niyetli,
Ufku dar
İnsanlardan...