Müslümanlar kardeştir. İnsan kardeşinin iyi hallerine sevinir kötü hallerine üzülür. Bütün kötülükleri Müslümanlara fatura etmek insafa sığmaz. Elbette Müslümanların bireysel ve toplumsal kusur ve günahları vardır. Yargılama bize düşmez. Müslümanlar bir elin parmakları gibidir. “Birbirlerinin kusurunu temizler (Hadis)”  Müslüman kardeşinin kusurunu ifşa ve teşhir etmez. Nasihat eder doğruyu gösterir. Tabii bu durum Müslümanlığa nereden baktığımızla ilgilidir.

Bir gün Peygamberimize biri geldi, yüzüne “ya Muhammed sen ne kadar kötü bir insansın” diye hakaret etti. Peygamberimiz “doğrudur” dedi. Sahabi adama müdahale etmek isteyince,  Peygamber izin vermedi. Bir müddet sonra, cemaate bir adam geldi “ya Resulallah canım sana feda olsun,  sen ne kadar iyi bir insansın” dedi. Peygamber “doğrudur” dedi. Sahabi “ya Resulallah biri geldi senin yüzüne kötü şeyler söyledi sen de doğrudur dedin. Biraz sonra cemaate biri geldi seni sevdiğini söyledi yüceliğinden bahsetti,  o kimseye de doğrudur dedin buradaki hikmeti anlayamadık bize anlatır mısın ya Resulallah” dediler. “Peygamber ben aynayım her iki şahısta bende kendini gördü” diye cevap verdi.

Ruh dünyamızdaki iyi ve kötü düşüncelerin söz ve fiil olarak tezahür edişini bu olay çok güzel anlatır. Sevgili Peygamberimiz  “nasıl yaşarsanız öyle inanırsınız, nasıl inanırsanız öyle yaşarsınız” demiş. Bu hadisi Şerif bize her şeyi en iyi şekilde açıklamaya yeter de artar bile.

Cengiz Numanoğlu'ndan güzel bir şiir sunmak istedim.

Nefsimmiş meğer...

Yıllardır kendimi, güyâ tanırdım;

Sanık ben, yargıç ben, hep aklanırdım.

Şeytanı, en büyük düşman sanırdım;

Ondan da beteri.. Nefsimmiş meğer...

 ***

Gönlümü, hevâya kaptıran oymuş,

Şuûru şehvete saptıran oymuş,

Tutkuları, putlar yaptıran oymuş,

En sinsi düşmanım.. Nefsimmiş meğer...

 ***

Övgü dolu sözlerine kanmışım;

''Kalbin temiz'' demiş, gerçek sanmışım.

Hakk'ı ancak, zor günümde anmışım,

İçimdeki nankör.. Nefsimmiş meğer...

 ***

Öyle sevdirmiş ki, dünyayı bana;

Saraylar kurmuşum, üç günlük cana.

Hevâ heves denen, çöplükten yana

Beni sürükleyen.. Nefsimmiş meğer...

 ***

Meyhâne meyhâne, hayâl kurmuşum,

Çamurlu yollarda, yalpa vurmuşum,

Adresi hep, münâfıktan sormuşum;

Koynumdaki yılan.. Nefsimmiş meğer...

 ***

Dalmışım.. Her akşam cümbüşle meşke,

Kalmamış dilimde, riyâdan başka.

Bir kadehlik, ömrü olan bir aşka;

Beni kul eyleyen.. Nefsimmiş meğer...

 ***

Tutkuya döndükçe, giyim markası,

Yerde paspas olmuş, hayâ hırkası.

Kuşatmış kaleyi, şeytan fırkası;

İçindeki casus.. Nefsimmiş meğer...

 ***

Ne kadar soyarsa, insan bedeni;

O kadar olurmuş, güyâ medenî.

Bu afyonu, bir çağdaşlık nedeni,

Diyerek yutturan.. Nefsimmiş meğer...

 ***

İkbâl korkusuyla, kıstırmış beni,

Kur'ân kapısına, küstürmüş beni,

Zulüm karşısında, susturmuş beni;

Nefsimin zâlimi.. Nefsimmiş meğer...

 ***

Namaza, ''Bayramlık'' fetvâsı veren,

Kullukta, ''Mevlid''i yeterli gören,

Farz dururken, nâfileyi gösteren;

Dalâlet rehberi.. Nefsimmiş meğer...

 ***

Ağzım bağlı, güya oruç tutmuşum,

Haramları, gözlerimle yutmuşum.

Seher vakti, yorgan döşek yatmışım;

Secdeye musallat.. Nefsimmiş meğer...

 ***

Bağ bahçede, hasat vakti gelince;

Hesaplar yapmışım, inceden ince,

Lâkin, Allah için zekât denince;

Elimi bağlayan.. Nefsimmiş meğer...

 ***

Vermişim, ''Ne cömert'' desinler diye;

Üç beş çürük çarık, güyâ hediye.

Arkasından, dilenmişim medhiye;

Bu alkış delisi.. Nefsimmiş meğer...

 ***

Komşuda katık yok, ben tok yatmışım,

''Tembel'' demiş, gıyâbında çatmışım,

Şevkât dersi vermiş, nutuk atmışım;

Bu sahtekâr maske.. Nefsimmiş meğer...

 ***

Kur'ân ehli görmüş, küçümsemişim,

Üstelik cür'etle ''Yobaz'' demişim.

Nice kul hakkını, böyle yemişim;

Oysa gerçek yobaz.. Nefsimmiş meğer...