Rafetdin BÜLBÜL
Gerekirse herkesle
Bakıpdurmamalı
Ön yüzüne
Madalyonun;
Arka yüzü de
Vardır onun!
***
Kandırmamalıyız
Kendimizi,
Tozpembe görüp
Dünyayı!
İyi bilmeliyiz
Hayatın şakasının,
Gerçeklerin acımasının
Olmadığını!
***
Bir şairin
İtirafı gibi
Biz de
Geç anlamamalıyız;
Taşın sert olduğunu,
Ateşin yakabileceğini,
Suyun boğabileceğini,
Her geçen günün
Bir dert olabileceğini!..
***
Sanmamalıyız
Hep baharı, yazı
Yaşayacağımızı.
Hesaba katmalıyız,
Ömrümüzün
Sonbahar
Ve kışını!
***
Her yüze güleni
Dost
Zannetmemeli,
Kötülüğümüzü
İsteyebilir birileri.
***
Saf bulup
Bizi
İstismar edebilirler,
İyi niyetimizi.
***
Nefislerine uyabilir,
İradesi zayıf olanlar.
İnsanlıktan çıkabilir,
Zaaflarına uyanlar!
***
Egolarına
Yenilebilir
Kimileri;
Başkalarından
Üstün görebilirler
Kendilerini.
Bırakmayabilirler
Mangalda kül,
İki çift laf ettiler mi.
***
Anlamadıkları halde
Hiçbir şeyden;
Ahkam kesebilirler
Her şeyden.
***
Saymadıklarından
Kimseyi,
Sevmeyebilirler
Dinlemeyi .
***
Olmadığından
Onlarla işleri,
Atmış olabilirler
Sözlüklerinden,
Empati
Ve öz eleştiriyi.
***
Kötülemek için
Başkalarını
Kullanabilirler,
Ön yargıyı.
***
Söz konusu
Olunca
Çıkarları,
Takmayabilirler
Ana babayı!..
***
Velhasıl,
Sıkıntılı olabilir
Çoğu insan.
İşte o zaman;
Duygusallığa kaçmadan,
Ölçüyü de kaçırmadan
Koymak gerekir araya
Tatlı,
Belli bir mesafe.
Eş dost
Fark etmez,
Gerekirse herkesle!..
***
Ahkam kesmek: Çekinmeden kesin yargılarda bulunmak, bilir bilmez konuşmak.
Empati: Kendini duygu ve düşüncede bir başkasının yerine koyabilme.
İstismar etmek: Birinin iyi niyetini kötüye kullanma.
Zaaf: Düşkünlük, eksiklik, yetersizlik, zayıflık, dayanamama.
Velhasıl: Kısacası.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.