Leyla’nın siyah gözleri ışıltılıydı.

O gün

arkadaşlarıyla evlerinin önünde

ip atlama oyunu oynarken.

Savaş ve vahşet nedir, bilmiyordu daha.

Nereden bilebilirdi?

O gün,

sabahın kan uykularında

o kahrolası bombanın

yanı başında patlayacağını

Kurşunların bu kadar acımasız olduğunu,

bombaların sırf canlı öldürmek için yapıldığını,

Emperyalistlerin kana susamışlıklarını

Leyla

Beş yaşına daha yeni girmişti.

Siyah gözleri ışıl ışıldı.

İleride yaşayacak o kadar güzel günleri vardı ki

O gün,

Bombalar yanı başında patladı.

Güzel Leyla kıpkızıl kana bulandı.

Bilmediği ve görmediği düşmanları

taptaze vücudunu

yıkılan evlerinin bahçesinde

parçaladılar..

Leyla sen ölmedin.

Sen şehitsin.

Şehitler ölmez,

biz onları göremeyiz sadece.

Leyla şimdi

cennetin en güzel çiçeklerini topluyorsundur

Meleklerle,

en güzel bahçelerde dolaşıyorsundur.

Bize, oradaki güzellikleri,

oradaki dürüstlükleri,

oradaki sevgileri,

oradaki silah bilmeyen insanları

oralardaki bomba sesiyle uyanmayan bebeleri

Bu Dünyadaki emperyalistlere

Anlatabilir misin?