İşe
Gideceksek eğer
Ya da
Başka bir sebepten
Dolayı,
Nasıl da
Kalkıyoruz sabahları,
Çaldığında
Telefonun
Alarmı?

Uyanıveriyoruz
Tatlı,derin
Uykumuzdan;
Kalkıveriyoruz
Sıcak yatağımızdan.

Sorumluluk ve
Zorunluluk,
Kene gibi
Yapıştığından
Yakamıza;
Kalkıyoruz
Apar topar
Ayağa;
Çıkmak için
Dışarıya,
Başlıyoruz hazırlanmaya...

Acı sesi alarmın,
Söküp alıp
Uykunun
Gizemli kollarından
Bizi,
Getiriyor
Kendimize;
Vesile oluyor
Hazırlanmamıza
Yeni bir güne...

Onun
Sayesinde
Başlıyoruz
Vaktinde,
İşimize gücümüze...

Olsa vücudumuzda
Böyle bir sistem,
Korusa bizi,
Pek çok yanlıştan;
Kurtulurduk
Böylece
İstemsiz
Hatalardan!

Tıpkı
Önemli saatlerde
Uyardığı gibi bizi,
Bir yanlışlık
Yaparken de
Çalıverse birden;
Alıkoysa bizi,
Yanlış hareket
Ve söylemlerden...

Kötü söz mü
Söyleyeceğiz
Girse alarm
Devreye;
Yanlış bir şey
Yapmamıza,
İzin vermese...

Zarar verme
Arifesinde
Vücudumuza;
Zır zır ötüp
Uyarsa bizi,
Kaybetmesek kendimizi;
Hedeflediğimiz
Esenliğe
Daha kolay
Çıkarız belki...

Bir yanlışlık
Yapacağımızda,
Devreye girip
İç sesimiz aracığıyla,
"Oğlum Arda,
Kızım Fatma,
Ne yapıyorsun?
Tehlikeye atma
Kendini!"
Diye uyarsa bizi...

Yemede içmede,
Çok konuşma,
Uyumada
Ve diğer
Çetrefilli konularda
Yetişip imdadımıza;
Bizi uyarsa
Yapmazdık herhalde,
Telafisi olmayan
Hata...