30 yıldır ülkemizde bir iç savaş var. Memleketin en önemli sorunu;

Terörizm.

40 bin evladımız şehit olmuş.

60 bin terörist imha edilmiş.

Cemman, 100 bin Türkiye vatandaşı..

Evet. 100 bin TC vatandaşı..

60 bin vatan haini, bugün itibarı ile TC vatandaşı oldu.

Geçmişe bir sünger çekiyoruz.

1983 öncesine döneceğiz.

Hani, hepimiz kardeşdik yaa..

O günlere ..

Hani o zamanlar, sadece sağcı, solcu vardı.

İşte o günlere..

Hadi bakalım hayırlısı.

Peki yaa.. Hafızalarımızda ki anıları ne yapacağız?

Yaa O resimleri?

Bebek, çocuk, kadın ve yaşlıların delik deşik edilmiş bedenleri!

Şehit askerleri!

Gencecik fidanları!

Ağlayan, ağıt yakan, lanetleyen anaları!

Babasız kalmış, asker bebelerini!

Kurşuna dizilen taze öğretmenleri!

Sakat kalmış erkekleri!

Ne yapacağız bu resimleri?

Hafızadan sil. Tuşuna basınca gidecek mi?

Delete..

30 yıldır seyrettiğimiz bu nefret filminin sahneleri

Delete

Deyince unutulacak mı?

Vay Apo Vay…

On yıllarca unutulmayacak bir kinin tohumlarını ekdin aramıza..

Nefret tohumundan, fidan.

Nefret fidanından ağaç yetiştirdin. Nefret ağaçlarını orman ettin.

Memleketimizin bağrında..

Şimdi keselim ağacı!

Unutalım olanları diyorsun..

Biz, Kurtuluş savaşında, Çanakkale de beraber savaşdık diyorsun.

Misak-ı milli sınırları olsun diyorsun.

O zaman neden 100 bin insanımızın canına kıydın?

Şu kadarı bizden, bu kadarı sizden demiyorum.

Barışmaya meyilliyim.

Zira sana zaten biz küsmemişdik ki!

Beraberce yaşayıp gidiyorduk.

Hiç, Türk-Kürt-Laz-Çerkez-Dadaş-Arap-Sünni-Alevi demediydik.

Bi söyle!

Madem böyle olacakdı.

Neden kıydın ..

Fidanlarımıza…

Mahşerde 80 bin el yakanda olsun.

Yatacak yerin olmasın.

Sen, tarihe Kürtlerin Ghandİ’si olarak geçebilirdin ama,

Bebek katili olmayı seçdin.