www.aydın24haber.com. 1 Şubat 2025 günlü haberlerinde Aydın Lisesi’nin tarihi binasının restorasyonundan söz ediyordu.

1969-1970 Eğitim Öğretim Yılında söz edilen tarihî binada 4-L şubesinde bir yıl okuyan bir öğrencisi olarak o binadan söz etmek geldi içimden.

Aydın Lisesi’nin bakımda olan tarihi binası 1929-1930’da dönemin Aydın Valisi Hüseyin Hüsnü Bey öncülüğünde inşa edilir.

Kolay değil tarihi bina 100 yıla yakınlaşan hizmet sürecinde ister istemez yıpranacaktır. Bundan dolayı da bakım yapılması gerekir.

Ben aslen Denizli’nin Güney ilçesindenim ve 1954 doğumluyum.

Güney Orta Okulu’nu bitirince girdiğim sınavlar sonucu okumaya hak kazandığım Vakıf Talebe Yurdu, tarihî Cihanoğlu Camiinin bahçesinde yer alan tarihi taş binalarda veriyordu hizmetini.

5, 6 bin nüfuslu bir ilçeden, daha kendi ilimin şehri Denizli’yi yaşamadan Aydın’a gelince Aydın benim gözümde hani “Paris Gibi” derler ya, aynen öyle bir şehir algısı yaratmıştı ruhumda: Cihanoğlu Camii’nin yanında Bey Camii ve Ramazanpaşa Camii, o tarihte harabe halinde de olsa Zincirli Han, karşıdan üç gözü gözüken Tralles antik kentinin silüeti ve geniş caddeleriyle muazzam bir şehir…

Vakıf Talebe Yurdu’nda aynı ilçe ve aynı ortaokul mezunu Süreyya Altuner, Erhan Buldanlıoğlu, Halil Güçlü bizden üst sınıflardan Mehmet Kül ile Ahmet Kaçar’ın varlığı nispeten gurbet duygusunu hafifleten arkadaşlarım, hemşerilerimdi. Fakat zaman içerisinde her bir yurt arkadaşımızın şahsında Batı Anadolu’nun farklı şehirlerini de öğrenmeye başlamanın kazancını da yaşıyorduk.

O yıllara dair unutulmayan konulardan birisi, Eğitim Öğretim Yılı başında mecbur olan ve sürekli kontrolü yapılan ay yıldızlı lacivert kasket mecburiyetinin bir ay kadar sonra kaldırılması ve bir daha giyilmemesi olmuştu.

Bizim 4-L’de Türk Dili ve Edebiyatı derslerimize önce Habip Cantez girmişti. Bir gün bizlere “İçinizde şiir yazan varsa bana getirsin!..” deyince ben de sanırım Aydın temalı bir şiir yazıp götürmüştüm kendisine. Ertesi hafta derse geldiğinde ders başlangıcında elinde tuttuğu Aydın’ın köklü mahalli gazetelerinden olan “Yeni Kıroba” gazetesini açtı ve “Arkadaşlar, Şerif Kutludağ arkadaşınızın şiiri yayınlandı gazetede!” diyerek şiiri yüksek sesle okuttu bizlere…

Şu anda 4 şiir kitabı yayınlamış bir kişiysem, şiire sevdalıysam, ülke genelinde şair dostlar edinebildiysem bütün bunların başlangıcında Habip Cantez öğretmenimin şiir adına yaşattığı güzellik vardır değerli okurlarım.

Daha sonra edebiyat derslerimize okul müdürümüz de olan İbrahim Ethem ŞEHİDOĞLU geldi… Ders içi ve ders dışında aynı ciddiyetle gördüğümüz müdürümüzün insan yanını ne yazık ki acı bir olay ile gördük. Şöyle ki; Sınıf arkadaşlarımızdan Nükhet sanırım kalbinden rahatsızdı. Girdiği ameliyattan sağ çıkamayınca Aydın’ın o zaman kadar gördüğü en kalabalık katılımlı bir cenaze töreni oldu şehirde. Cenaze Çeştepe Mezarlığında defnedildikten sonra Müdür/Hocamız Nükhet’in mezarı başında öylesine içten yüksek sesli ve Türkçe bir dua etti ki anlatamam… Sanırım çok kişinin gözlerinden yaşlar gelmişti…

Sınıf arkadaşımız Nükhet rahmetliden söz edince hatırlayabildiğim isimleri anayım şimdi de: Adem Şahin(Vakıf Talebe Yurdundan arkadaş), Timur, Adnan, Doğan Alçın, Aynur Özakçan, Hülya, Nazillili Kenan, Gülsüm Ertür (Kimya öğretmenimiz Cebbar Ertür’ün kızı), Nadide Bükey, Selma Kurtdal, Aynur Özakçan sınıf mevcudumuz da sanırım 20 civarındaydı. Doğan Alçın futbol da oynuyordu sanırım Soydan adlı bir de futbolcu arkadaşı vardı…

Aydın Lisesi ile birlikte şehirden kalan bir diğer önemli iz de on beş günde bir kendi sahasında oynayan Aydınspor’un maçlarına taş duvarlara tırmanıp aştıktan sonra tribünlerden seyretmek olurdu: Aydınspor’un 2. Ligde çok iyi futbol oynadığı dönemler olan o yıl Anadolu’nun bütün 2. Lig takımlarını seyredebilmiştim Kaleci Ekrem, golcü Musa, orta sahada Savaş hemen akla geliveren futbolculardı. İlk kez bir yabancı futbolcuyu da o yıl Aydınspor’da görmüştüm.

www.aydın24haber.com da yazmamı isteyince sevgili Ali AKSÜT dostumuz beni yazmaya cesaretlendiren konulardan birisi bir yıl Aydın Lisesi’nin tarihi binasında okumam olmuştu; devamında da ailecek Nazilli’ye yerleşmemiz ve Nazilli Lisesi’nden mezun olmam ve çevreyi iyi tanımam olmuştur.

Bu vesileyle www.aydın24haber.com da yazarken bir yandan da Aydın üzerine okumalar, düşünmeler ve sohbetlerle Aydın’a dair kültürümün genişlemeye başladığını farkederken buna vesile olan Ali AKSÜT kardeşimle Servet TÖZ Beyefendiye teşekkürler ediyor; kalbî saygı, sevgi ve selamlarımı sunuyorum…

GÜL/AYDIN… SEVGİLERİMLE…