Dirimsel şiir kuşları ötüş ötüş aşıp tanı

Dize dizerek ağlıyor köz dökerek banağıma

Sevi dili kokuşları şiirin özge vatanı

Heceleyerek çağlıyor gül ekerek yanağıma

Can kokuşlu nevruz günü kurtla kuzuyu sesleyip

Yerle göğün en özgünü Anka'yı ödle besleyip

Türk iline has gülgünü Kaf Dağı'nda kafesleyip

Pasa kuş sütü sağlıyor gök ağızlı çanağıma

Yel saçının tek teliyle Sırat'a meydan okuyor

Taş kınalı yek eliyle otağa kilim dokuyor

Gül teni gönül seliyle yunmuş fesleğen kokuyor

Güle oynaya dağlıyor nü uzanıp sunağıma

Mariana'da aklanmış ağzındaki her bir inci

Megalodon'la saklanmış görmesine hiçbir cinci

Ayyur ehlince taklanmış evrende varlık bilinci

Perçemine bel bağlıyor çul sererken konağıma

Baş boyuna varmış çimen gün geceye baş eğmeden

Kılı kırka yarmış Çimen kirpik kirpiğe değmeden

Kozasında kurtla çimen gönlünü usa yeğmeden

İpek böceği yağlıyor zemzem dolu yunağıma