Bilmiyoruz
Dinlemesini,
Daha doğrusu;
Pek sevmiyoruz
Dinlemeyi!
İstiyoruz ki
Hep biz konuşalım;
Karşı taraf,
Dinlesin bizi.

Evliysek eğer
Çocuklarımız da
Varsa,
Okuyorlarsa
Aynı zamanda...
Çocukluysa
Karşımızdakiler de
Okuyorsa
Onların çocukları da,
Başarılılarsa bir de...

Sırf
Kendi çocuklarının,
Okul başarılarından
Söz etmek için
Sizin çocuğunuzun
Durumunu,
Öğrenmek istiyorlar
Güya!

Açmadan
Ağzınızı,
İki çift
Laf etmeden
Daha siz,
Alıveriyorlar
Ellerine sazı,
Kendi çocuklarının
Başarılarını,
Koyuyorlar ortaya,
Hem de
Ballandıra ballandıra!..

Oysa
Böyle mi olmalı,
Bu konuda da
Ölçülü
Olunmamalı mı?

Konuşurken onlar,
Kendilerinden
Geçercesine;
Kalıyoruz biz,
Yine
Dinlemede!..