Ne dedim sana?

Yan gözle bakma!

Taş atma bana.

Demedim mi sana...

İşte kırıldı kalbim!

Asıldı, bozuldu yüzüm.

İşte;

Ağaçlar da kırıldı...

Çiçekler de, güller de…

Kurudu çiçekler...

Soldu güller!

Kurudu pınarlar...

Çiçekler açmaz oldu.

Pınarlar da akmaz oldu!

Dereler, ırmaklar kurudu!

Cennet gibi bahçemde;

Artık kuşlar ötmüyor...

Koyunlar da kuzulamıyor.

Toprak çok fena çoraklaştı...

Bereket kalmadı,

Bu diyarlarda...

Yuvam viran oldu.

Gelenler gelmez oldu.

Dost bildiklerim,

Beni görünce kaçar oldu...

Yazım kış, baharım

Sonbahar oldu!

Ahhh! Ah şu dilim..!

Taş gibi söylediklerim.

Dilim dilim oldu yüreğim.

Bıçak yarasından değil!

Söylediklerinden çektiklerim.

Hiç düşünmedim...

Hiç bilmiyorum.

Belki Hak, hakikat çilesi,

Bu sevda, benim kaderim.