BEN ATATÜRK

Çocukken de yapayalnızdım ben. 
Kargalara taş atardım öfkemden, 
Yalnız çocukluğumun kimsesizliğine, babasızlığına. 
Kasırgalar kopardı yüreğimde,

”Neden benzemiyorum kimseye?
Gözlerimin cilalı denizinde mi ,Güneşin altın sıcaklığında mı yanmaktan korkardınız?
Ergenlik sivilcelerim mi meşgul ederdi sizi de uzak dururdunuz benden, korkardınız kimseye benzemezliğimden”

Kargalar vardı ya ne gam, memleketeydi sevdam !
Gençlik fırtınalarım da yalnızdı benim benzemezdi sevdalarıma sevdası hiç kimsenin. 
Yetimliğime son çareyken Zübeyde Anam yalnızdım yine hercai sevdalara!

Fikrîye vardıya ne gam, memleketeydi sevdam!

 Asker selamını ilk verdiğimde de yalnızdım. 
Eğilmezliğimin kusurunaydı kıskanç dostluklarım. 
Farklı, özgün bakışlarımın kızgınıydı paşalarım. 
İlk uğurlanışımda da yalnızdım gurbete .

Memleketin bir ucunaydı ya yolculuğum ne gam, 
memleket sevdasınaydı tasam. 

Sürgünümde de yalnızdım memlekete yeniden ,
“Hoş geldin”i olmadı hiç kimsenin gelişimden .
Baba ocağında da yalnızdım ben, 
Dostum oldu mu bilmem, gayri Makbule’den 

Umutlarım vardı ya benim ne gam 
Memleket sevdasıydı benim sevdam 

Kara sevdamda da yalnızdım ben, 
Bütün kara sevdalar da yalnız çekilirdi zaten! 
On parmak kadardık bayrak açarken, 
Çanakkale’de de yalnızdım ben cepheye giderken.

Enver vardı ya karşımda ne gam! 
Memleket sevdasıydı benim sevdam .

Latife’yle de yalnızdım ben, 
Pervasız yalnızlığım vardı bir de ikimizden. 
Uzun geceler boyu memleket paylaştık, 
Biz iki bedende yalnız yaşadık. 
Avrupa hayalime maskeydi zaman. 

Ben yine yalnızdım aynı yatakta ne gam. 
Memleket sevdasıydı tek sevdam. 

Meyhanemde de yalnızdım ben kalabalıkta. 
Kılıçlar gölgesindeydi meylerim her an. 
Kavgalarımda da yalnızdım, densiz baş eğişlerde .
Rakibi yoktu posta koyuşlarımın.

İsmet vardı ya kızgın gönlü yalnızlığımın, ne gam. 
Memleket sevdasınaydı son kavgam. 

Lozan ‘da da yalnızdım ben, 
Sevr’de paylaşılırken de ülkem. 
Hasta yatağımda da yalnızdım, 
Karabekir, Fevzi, Halide Edip’ten .
Yalnızdım ben her zaman vesselam. 

Ben mi istedim tek başıma dünyaya kafa tutmayı, 
Ben çok mu istedim Savarona’da yalnız yatmayı. 
Kadehlerin dibine vurduğumda alsaydınız ya. 
Her kılıç kuşandığımda vursaydınız ya. 
Cumhuriyete yalnız konsaydınız ya. 
Gençliğe sahip olsaydınız ya!

Şimdi aynı kaynaktan şifayabsınız. 
Hadi şimdi özgürlük marşı çalsaydınız ya!

Ben Atatürk, !

Hep yalnızdım anlayışınızdan uzak. 
İşte, yine yalnızım, paylaşılmış yurdumun muştusunda tuzak.

Hâlâ ağıtlar yakıyorsunuz yıllar ötesinden ne gam, 
Memleket sevdasınaydı benim yalnız kavgam !