Ayna ayna sözle bana, benden güzeli var mı?  İnsan olmanın, Müslüman olmanın hem de çağdaş uygar bir insan olmanın gereği aynaya mutlaka bakarız. Kendimizi yüzümüzü görmek isteriz. Kendimize olan bir saygının gereği…

Bu ihtiyacımız sadece fiziki görünüşümüzün hali ve ahvalini gösterir. Asık suratlı mıyız? Güler yüzlü müyüz? Moralimiz yerinde mi? Sevinç ve mutluluktan uçuyor muyuz? Yoksa alaylı içinden iğneli kaş göz işaretleri veren bir halimiz mi var? Veya ne dolaplar çeviriyorsun dedirtecek bir cinlik, kurnazlık halimiz mi var? Hiç bilmiyoruz. Onu ancak aynalar söyler. Çünkü aynalar yalan söylemez. Aynalar bizim sadece fiziki dış görünüşümüzü göstermiyormuş demek. Aynı zamanda aynalar hepimizin ruhunu, psikolojisini, iç dünyasını, kişilik kimyasını da okuyormuş.

Dolayısıyla aynalar yaşamımızda çok önemli bir yer tutuyor. Bu nedenle herkes ama herkes her gün mutlaka aynaya bakar. Kimse aynalardan kaçamaz. Kimse kendi gerçeklerini görünüşünü gizleyemez. Hiç kimse gerçek kimliğini asla aynalardan saklayamaz.

Günlük hayatımızda yaşadıklarımız, hatıralarımız ve düşüncelerimizi ifade etmek için çok çeşit mekânla, çevreyle, konuyla örnekler vererek konuşuruz. Örnek verecek olur isek: ah şu duvarların dili olsa, şu parkların dili olsa şu caddelerin sokakların dili olsa bir konuşsa, şu okulun şu sınıfın şu sıraların ah bir dili olsa konuşsa, şu garip yetimin kimsesizin sesini duyanlar olsa şu aç susuz bırakılan hayvancağızın bir dili olsa ve taşın toprağın kayaların ağaçların, çiçeklerin ah bir dili olsa konuşsa…

Ben de diyorum ki her gün baktığımız aynaların dili olsa bir konuşsa !

AYNALARIN DİLİ OLSA!

Aynalar! Aynalar! Uzun kısa aynalar.                                                         

Berber traş yapar, aynaya bakar ak saçlılar

***

Aynalar! Aynalar! Büyük küçük aynalar.                                                                                                    

Süslenir, püslenir aynaya bakar geç kızlar.

***

Aynalar yaşamın dili,                                                                                                                                       

Söyle, kimler geldi gördü seni

***

Hiç aynaya bakmayan var mı?                                                                                                                   

Aynada hiç kendini görmeyen var mı?

***

Gördüm, aynadaki ben miyim?                                                                                                                                                               

Biraz fırsat ver, gözyaşlarımı sileyim.

***

Ay aynalar! Akan gözyaşlarımı da yakaladın,                                                                                                         

Yaşadığım gerçekler ve dertlerimden kaçamadım.

***

Meğer o aynalar gerçek dostmuş, hiç yalan ve riya yok.                                                                                                 

Aynasız kahpe dünyada ne bitmezmiş numaralar çok.

***

Aynalar benim kaderim ben hiç aynasız yapamam.                                                                                                  

Yanarım, dönerim, severim başka şeye bakamam.

George  Orwell:’’Önemli olan yaşamak değildir. Önemli olan “İNSAN’’ kalmayı bilmektir.’’der. Gerçekten insan olmayı, insan kalmayı bile biliyor muyuz? Hiç bir yorum yapmıyorum. Okuyucularımın engin idrakine bırakıyorum. Ancak aynalar mutlaka biliyordur…

Kalın sağlıcakla.