Hani bir sözümüz vardır.

"Ana gibi yâr, vatan gibi diyar bulunmaz.”

Bu söz şöyle de söylenir:

“Ana gibi yâr, baba gibi yaren bulunmaz.”

Bu sözler ana ve babanın değerini ve önemini anlatması bakımından önemlidir. Ancak bugünkü yazımızın konusu en yakın dostumuz olan analarımızdır.

Evet, Analar fedakârdır, cefakârdır, çilekeştir ve de en yakın, en samimi dosttur. Gölgesi koyu ve hoştur. Orada huzur bulur mutlu olursunuz. Nazınız ona geçer. İlk gıdanızı ondan alır, ilk kelimeleri ondan öğrenirsiniz. İlk öğretmeniniz odur. Hayata onunla tutunur, onunla yürürsünüz. Her derdinizi ona anlatabilir, onunla dertleşebilirsiniz. Adeta onlar sizi koruyan ve kollayan yıkılmaz kaleler gibidirler. Boşuna söylenmemiştir. “Cennet anaların ayakları altındadır” diye

Onları kaybettiğinizde hangi yaş ve mevkide olursanız olunuz, o şefkatli sığınağınızı ve korunağınızı kaybetmiş olmanın sıkıntısıyla dünyanız yıkılır. Büyük bir manevi desteğinizi kaybedersiniz.

Yine hangi yaşta olursanız olunuz, analarınızın dualarına ihtiyacınınız olduğunu hissedersiniz. Çünkü sizi dualarıyla, sevgisiyle, hoşgörüsüyle hayata bağlayan en büyük manevi destekçinizin ananız olduğunu daha iyi anlarsınız. Aileyi derleyip toparlayan, adeta bir çimento görevi yapan, mutlu ve huzurlu bir yuva haline getiren hep analarımızdır.

İşte bizde 7 Ocak 2016 günü, her zaman maddi ve manevi desteğimiz olan biricik anamızı rahmeti Rahmana uğurladık. Bizleri her türlü yokluk ve yoksulluk içerisinde yetiştirip bu günlere getiren, bizlerin okuyup yazması için her türlü çileye gönüllü katlanan, dualarıyla bizlere manevi zırh ve destek oluşturan annemi rahmetle yâd ediyorum.

Nur içinde yatsın. Mekânı cennet olsun.

Annemi anlatmak için kitaplar yazmak mümkün ama onun anısına anneme yazdığım 2 şiiri siz okuyucularımla burada paylaşmak istiyorum.

Biricik annemin hastalanması ve vefatı üzerine yazdığımız bu 2 şiirin dizeleri şöyledir.

ANAM SÖYLERDİ

Anam oturmuştu toprak evde

Ne halı vardı nede kilim yerde

Gece gündüz yorgunum demez

Çare oluverirdi her derde

Seslenirdi yiyin ben aç değilim

Siz yedikçe ben doyar gerilirim

Sofra sonunda sıkışırdı araya

Az aşla ekmek yerdi dilim dilim

Her fırsatta anlatırdı Allah bir

Söylerdi gördüğünüz her şey sır

Okuyun öğrenin ne varsa

Görürsünüz Âlemlerin sahibi Hak’dır

Anlatırdı Kur’an-ı Peygamberi

Başkasına bırakmazdı terbiyeyi

Bilirdi boşluk kabul etmez

Yoksa doldururdu boş biri….

***

Değerli okurlar Geçen hafta Perşembe günü 12 Eylül 1980 faşist darbenin yıl dönümü idi. Darbeyi yapan faşist generaller tarihe kara bir leke bırakarak cehennem oldular. 12 Eylül faşist darbesine zaman aklıma gelse lanet okurum. Çünkü çok çektim. Ben de darbe mağduruyum.