Tabutluk nedir? Hayır hayır başka tabutluk bunlar. İşkence odaları denir diğer bir adına, sadece çömelebileceğiniz kadar geniş olur. Yatmak mı, uzanmak? O imkansız. Başların üzerinde ise şiddetli ışıklar. Isısını hissedebileceğiniz kadar yakın hani. Oradan çıkarsınız belki. Sonrası ya korneayı zedeleyen ışıktan kaynaklı körlük ya da akli denge yitimi…

Türkiye hiç bu kadar haşır neşir olmamıştı bu manzarayla; Zeki Velidi Toganlar, Necdet Sançarlar, Orhan Şaik Gökyaylar, Alparslan Türkeşler, Hüseyin Nihal Atsızlar…   Ta ki bir sabah 3 Mayıs olana kadar. Tarih 1944'ü gösterene kadar. Süreç can yakıcı, çaba ortaydı. Belki idam kararları sonra ki olaylara saklıydı. Davalar, mahkemeler, savunmalar, kararlar… Var olan bir iradeye rağmen başardı. Lütfen karıştırmayın devlete karşı değil var olan hükümete bir başkaldırı.

Olanlar bir grup yiğit ve Türkçülük hareketleri, ilk adımları atanların ayakları mı değerli? Yol ise uzun, çetin, mağrur, meşakatli… Tarih tekerrür eder Atatürk ve sözleri; ey dünya işte korktuğunuz muhasır medeniyet seviyesi… Atsız ata derki bu bir şeref abidesi.

3 Mayısı faşizan bulanlar var ya… Hani şimdinin bir garip kısa filmi, kapılmışlar bir rüyaya hepsi darbe duayenleri.

Bir böyle anlamayanlar var ki onların niyetleri ortada. Peki tenzih ederek sorsam kutlanılası değer fikrini. 3 Mayısı yok sayıp Atatürkçü çabalara… Nasıl oluyor onun yolunda kalemleri kırıyorsunuz siz kalem değil kemik sızlatıyorsunuz. Bir bendime sığmasam ben daha neler derim. Altı okun biri milliyetçilik bunu böyle bilin, bende üzgünüm ama grisi yok bazı şeylerin.

Mayısların hiç biri bu kadar anlam kazanmadı çünkü bulamazsınız 3 Mayıs'ta yerinden sökülmüş kaldırım taşları… Ne de ellerde molotofla, taşlanan polis araçları… Herhalde de bu yüzden resmi tatil olmayışları. Bana kızmayın gören gözlerim var onlar şahit iken; bildiği halde sussa razı gelmez asıl bilen. Ayrıştırıcı olmak kimin haddine hep duyarım geceleri, gelin bir olalım diri olalım. Hadi hep beraber kut aldık kutlayalım.