Nebil ALPARSLAN
Samanyolu duyguları
Kurşun sıksam geceye,
Gündüze değer, gün ağlar.
Yalnızlığı verdim
Buhurdana.
Götürüp satsın diye mezatta.
*
Gül devşirme bahçemden,
Dikenini zaten geçtim,
Aldanma rengine
Sakın.
Kan damlar kokusundan.
*
Mor dağları aşmak kaderdir belki;
Lakin
Deryada boğulmak
Kader olmasın.
*
Yiğitler ölse de yarımşar kurşunla,
Yiğitlik kalsın ki gecede, şafakta
Düzde ve bayırda
Ve gündüzde…
Kalmasın
Meydanlar namerde.
*
Ölüme dur diyebiliyor muyuz?
Heyhat!
Görecek çok yüz
Kaldı mı ki dünyada?
Kızarmadan bakabileceğimiz.
*
Bileklerimdeki mor çizgiler neyin nesi?
Hani kaderin kelepçesi yumuşaktı?
“Kadife” demişlerdi bana
Demirden de öte;
Meğer çeliğine su verile.
*
Yaşamak…
Uyanıkken gördüğümüz bir rüya.
Uyanmak istemiyoruz hiç mi hiç,
Hakikati görmeye.
Oysa
Saatin zili ansızın çalacak
Yelkovanı titreye titreye.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.