Pazar kahvaltısından sonra okkalı bir kahve keyfini unutmayalım.

Hele hane halkından evlatlar, torunlar “geliyoruz” diye bir haber vermeden; “hafta sonu bir baskın yapalım, sürpriz olsun, sevindirelim büyüklerimizi… Annemin o güzel yemeklerini uzun zamandır tatmamıştık ” dedilerse…

Çocuklar da büyükannelerini, dedelerini çok özlediler....

Hünerli elleriyle sanki bir milli şef aşçı başı oluyor annem... kayın validem.

Biz geliyoruz diye haber versek, kadıncağız uyku durağı bırakacak, sevincinden uçacak...

Torunlarım şu böreği, şu yemeği çok severlerdi diye, döktürecek çeşit çeşit yemekleri ....

Huyunu bildiğimiz için...bir de yorulmasın diye haber vermek istemedik....zaten kadın yeni ameliyat oldu ...bir göğsü alındı...

Ama yaşam dolu...üreten...paylaşan...ikramda bulunan gönlü zengin güzel bir insan....!

Bizlere, aynen şunu derdi.... Çocuklarım... torunlarım.... misafir nasibiyle gelir....misafir berekettir...rahmettir...bolluktur...

Ben bu börek, çörek yiyecekleri yaparken, eskisi gibi değil sağlığım... biraz yoruluyorum.

Ama sizler geldiniz ya...

Evimizi şenlendirdiniz ya....!

Bütün yorgunluklarım geçti...gitti...!

Şu an uçacak bir kuş gibiyim...

Ne kadar mutluyum bilemezsiniz....

Ahh benim güzel canlarım....!

Beni... bizleri... Memnun ve mutlu ettiniz...

Allah da sizleri mutlu etsin....ve ne muradınız varsa versin...diye yürekten dualar...tesbih taneleri gibi ağzından dökülüyordu....!

Sevgili dostlarım....

Güzel yürekli okurlarım;

Bu pazar keyfi için bir pazar kahvesini çoktan hakkettiniz...

Afiyet olsun... şeref kahveleri olsun...can dostlarım.....!

Bu geçen Cuma günü de ;

Feysbuka çok duygu yüklü... üzüntü...keder.. sıkıntı ve dert dolu Cam Kırıkları adlı bir şiirimi takdim etmiştim...

Yürek sesimi duyan güzel yürekler...değerli şiir seven...sanat ruhlu dostlar ;

Benim duygularımı paylaşmak adına, hem moral motivasyon verici.. hem de dertleri yarenlik yapmaları...

Bu şiirle ilgili çok anlamlı analiz ve yorumları...beni çok mutlu etti...hem de daha da güçlendirdi...

Yani dostlarım...okuyucular ..benim ruh ve zihin dünyamın deli kısrak atımı kamçıladı...

Bu kelimeler... bu cümleler...

Şiirimdeki her mısrada.. her kıtasında siz değerli okuyucularımın teşvik edici önemli katkıları olmakta...

Birlikte karmaya çalıştığımız helvamıza katkı sunan herkes şükran duygularımla teşekkür ediyorum.

Şiir demiştik.

CAM KIRIKLARI...

Cam kırıkları var...

Ağzımın içinde....!

Acıtıyor canımı ,

Kanatıyor yüreğimi..,..!

Ne söyleyeyim sana..?

Nasıl konuşayım...?

Dertlerimi nasıl dökeyim....?

Konuşamıyorum işte...!

Kıvranıyorum acılar içinde...!

Cam kırıkları var...

Ağzımın içinde....!

Gözyaşlarım sicim gibi,

Akıyor yüreğimin içine .

Çırpınıyorum ha bire...!

Yaralar çok büyük...!

Çıbanım çok derin...!

Konuşamıyorum işte...

Çam kırıkları var...

Ağzımın içinde....!

***

İşte yürek bu...can bu...! İnsan bu...!

Bazen acılar...duygular birikiyor yürekte...

Ve beklenmedik bir üzücü haberle, ansızın yıkılıveriyorsunuz...!

Aynı gün dört vefat haberi aldım...

Selalar veriliyordu... kimisine tam anlayamadım... sordum yanındakilere...

Erol Kuş dediler...Horsunlu yaşlılar bakımevinde kalıyordu....alzeymir hastasıydı...bir bakıma kurtuldu... Allah rahmet eylesin dediler.. Hemen arkasından Değirmendere' den Ali Tuncer...o da uzun zamandır hasta idi .

Pek dışarıya çıkmazdı dediler.... Hollanda’dan gelecek oğlunu bekliyor...diye konuştular .

Bundan bir üç gün önce de Sırbistan 'da kalp krizi geçiren Özel Aslan rahmeti Rahmana kavuşmus...

Hollanda 'ya...ailesinin çocuklarına yanına dönüyormuş...!

Diğer vatandaşımız da Belenova köyünden Yardımcıları bilirsin... tanırsın....O vefat eden de Yardımcıların akrabası dediler...!

Ben, doğma büyüme Aydınlıyım.

Pamukören 'de doğdum...

O toprakların hamuruyla yoğruldum...

Vefat eden hemşeri vatandaslarimizin .. hele gurbetçi vatandaşlarımızın çilesi...yaşam mücadelesi ...hayat hikayesi.....

Hemen hemen yarım asıri geçen bu hikayeleri hep tanık oldum....her biriyle acı tatlı anılarımız var...

Sofralarında yemek yedim.... çaylarını kahvelerini içtim....!

Çoğu ;

Ya baba dostu...ya dede dostu...ya da ilkokul çocukluk arkadaşı...

Selalar verilince...bir günde dört vefat haberi duyunca yüreğim cız etti...!

İşte, 50...60 yıllık yerel hafıza....bir film şeridi gibi gözümün önünden geçiverdi....

Yaradan’a....Yaratan'dan ötürü biraz sevgimiz...muhabbetimiz varsa...

Yenilen bir lokmanın...bir Allah selamının hatırı varsa...

Ben vicdanında huzur bulmalıydım....

Vefamı göstermeliydim....Bu acıları paylaşmalıydım.

İşte;

Cam Kırıkları şiirimin hikayesi...

Çok soğuk...çok acı bu ölüm gerçeğini tanıklık ederken, çaresizliğimizi de " sözün bittiği yerdeyiz. " cümlesiyle sanki teyyid ediyorduk.... !

Amacım kimseyi üzmek değil....

Yaşadıklarımız...toplum....insan....hayat...

Doğum.... düğün... hastalık... ölüm...

Hepsini bir bütün fotoğrafın içinde yaşıyoruz...

Haksızlık etmeyeyim dedim....

Daha çok ne dertler var...

Ne dertli insanlar...aileler...gençler var....!

Ama cam kırıkları var... ağzımın içinde...!

Üstad...Şair...Yazar. ... Nazım Hikmet ' in dediği gibi ;

" Söyleyecek ne kadar güzel sözlerim vardı insanlara....

Bana hiçbirini söyletmediler....! "

Herkese, sağlık, huzur ve mutluluk içinde bir pazar geçirmelerini diliyorum.

Kalın sağlıcakla.