Büyük Halam, dünyaya gelişiyle ilgili olarak "Atatürk öldüğünde 40 günlük bebekmişim" diyerek anlatır. Ebesinin adı verilen Emine halamın genç kızlığında evde yemek ve temizlik işleri ile ilgili olduğu anlatılır. Bazı ailelerde bazı gelenekler, görenekler vardır. Muharrem Gündüz, çocuklarına akşamları Tarih, coğrafya, din dersleri verirdi. Dedem ise, akşamları kıssadan hisse hikayeler aktarır, "Yavrularım bu iş böyle, ona göre amanın ha!" diyerek bitirdiği anlatılır. Ardından babam, "Billur Köşk" kitabından keloğlan masalları okurmuş. Halam bu masalları bir teyp gibi kaydeder. 18 yaşında Muhittin eniştemiz ile nişanlanır. Bir ara iki dünür kavga edince nişanın atıldığı haberi duyulur, çok geçmeden halamı istemeye gelenler olur, bu defa kahve vakti gelince halam çay demler. Bir şaşkınlık yaşanır. Rahmetli ninem bu ne hal kızım dediğinde, "Ana ben zaten nişanlıyım"

"Kızım baban nişanı attı"

Halam, "Ana nişanı babam bozmuş, benim gönlümde yavuklumdan başkası yok" der. Dedem dayanamaz, ara düzelir. 1956 yılında babamın, birkaç ay sonra halamın düğünleri yapılır. Nitekim halam ve Muhittin eniştemiz 40 yıl mutlu bir evlilik yaşadıktan sonra dört çocuk, On Torun sahibi olurlar. Biz halamın anlattığı Billur Köşk masallarıyla büyüdük. Çocukluğumun yarıdan fazlasını halamın yanında geçirdim, yıkadı, pakladı, yedirdi, içirdi beni. Cennet gibi bir Zerdalilik Bahçeleri vardı. Her çeşit meyve, sebze yetişirdi. Su arıkları kıyısı renk renk çiçeklerle bezeliydi.

Halam kayınvalidesiyle birlikte yaşadı, birgün enişte, radyoda haberleri dinlerken gözüne ilişir, karısı anasının çenesini bağlıyor. Halam basar fırçayı, radyo dinlemekten beni dinlemiyor, duymuyorsun, anamız öldü der. Böylesine metanetli bir kadındı. Yörede onların sofrasına oturmayan insan kalmamıştır diyebiliriz.

Halam, çocuklarını evlendirip de kocası ölünce dağdaki köy evinden ayrılamaz. Göz sorunu ile boğuşmaktadır. Sonuçta gözü alındığında bile dayanıklıdır.

İzmir'de, Ege Üniversitesinde cerrahi operasyon geçirmiştir. Ayılınca oğlu, ana bir isteğin var mı? Diye sorduğunda oğul beni evime götür, başka bir isteğim yok der. Köy evinde defalarca sabah ezanlarına kadar sohbet ettik, dertleştik. Teselli eden cümlesi, "O iş öyle olacakmış oğul" derdi.

Yörede çıkan büyük bir yangın afetinde kaymakamlıkça evini boşaltması istenir, halam, "beni hiçbir güç buradan çıkaramaz." diyerek kestirir atar. Kaymakamlık dul maaşı bağlamak istediğinde daha muhtaçlar var diyerek kabul etmez. Bu yalnızlığına rağmen çocukları hep ilgilidir. Mahallede yaşlı bir çınardır artık. Yenipazar Belediye Başkanı Yüsran Erden'in yarattığı, Hafıza istasyonunda yaşlı çınarlar programında yerini almıştır. Bu arada düzenlediğimiz Yörük Şenliklerinde dikkat çeken, mikrofon tutulan koca çınarlardan dır. Canlı bir hafızadır. Bir dağ köyünde, yalnız yaşamakta, evinde, elektriği, televizyonu, uydusu, telefonu vardır. Fakat okul yüzü görseydi farklı olurdu diye düşünüyorum. Belki vali, hatta mebus olurdu.

Yaşamı ile ilgili, 2018 tarihinde bir yerel Gazetede yayımlanan haberin ardından Yörük kültürünü merak eden iki öğrenci, halamı ziyaret eder. Kita Kyushu Üniversitesi'nde okuyan Japon öğrenci Keigo İto ve Ankara Üniversitesi'nde okuyan Yasin Belge, haberin ardından, Derneğimiz Başkanı Mustafa öğretmen ile iletişime geçerler. öğrenciler, Emine halamı evinde ziyaret ederler. Karşılıklı epeyce sohbet ederler. Halam çocuklarının tüm ısrarlarına, yanlarında yaşama isteklerini tınlamaz. Evim de evim der.

Bu korkusuz koca çınar Halam, geçtiğimiz yaz köy evinin önünde düşer, devrilir. Yorgun bedeni bir daha ayağa kalkamaz. Atça kasabasında kızının yanındadır, kızına sürekli ölen kardeşinin adıyla "Bedriye" diye seslenir. Geçtiğimiz hafta sonunda vefat ettiğinde 87 yaşındadır. Son gördüğümde yüzüme eğilip de seni hep ben yıkardım diye seslendi. Helalleştik, gözümden yaşlar süzüldü. Ruhun şad olsun koca çınar. Seni hep özleyeceğiz...