
Ali AKSÜT
Ben; beni bende yaşamadım
Neler yaşadım ben ?
Neleri yaşamadım ki ?
Ben ;
Beni bende zaten yaşamadım.
Ben ;
Gençliğimi bile yaşayamadım.
Neler çektim, Neler..?
Hatırlamıyorum bile...!
Hiç bir şey bilmek dahi istemiyorum.
Bazen geçen zamanı düşünüyorum ;
Gençliğimden ne kaldı elde ?
Geçmiş yılların yaşanmışlığı ,
Delikanlı, çılgın bir gençlik...!
Çankaya'nın yokuşlarında ,
Bütün engelleri aşacak,
Gözleri çakmak, çakmak...!
Sözü, özü, yüreği güzel.
İnandığı idealleri olan ,
Sevdaları ile yanıp tutuşan...
Aşklarını yaşayan gençlik...!
Şimdi nerede kaldı o günler ?
Nerede dostluklar, nerede vefalı arkadaşlar ?
Sevdiğimiz o gönül adamları nerede ?
Heyecanla yârin mektuplarını
Beklediğimiz o postacılar nerede ?
Nerede o yüreğimizden çıkamadığınız Leyla'lar ?
Nereye gitti bizim Mecnun'lar ?
Nerede Anadolu'nun
O saf, temiz, yiğit çocukları...?
Meğerse ;
Tefrika, fitne, fesat girmiş içimize bir kere.
Bu parçalanmışlık ;
Keder, üzüntü hırpalıyor hepimizi.
Şimdi ayaklarım yorgun...!
Bocalıyorum çıkmaz sokaklarda
Bir ileri, iki geri..
Savruluyorum sağa sola.. !
Çok mu yokuş bu yollar ?
Artık yorgun bedenimi ,
Bu ayaklar taşımıyor.
Beden yorgun, ben yorgun...!
Zaman yorgun, ruhum yorgun....!
Sanki hayallerim, ideallerim boşuna imiş.
Çekilen çileler, dökülen gözyaşları...
Hepsi boşuna imiş...!
İdam sehpaları, darağaçları unutuldu gitti.
Dün, dünde kaldı cancağızım.
Hırsızlar ;
Umutlarımızı, sevdalarımızı çaldılar..
Umutlar ölü mü doğdu yoksa..!
Selasız, namazsız mı gömdüler ,
Bizi kara toprağa...!
Yıkıldı dünyam...!
Viran oldu gönül bahçem.
Kışa döndü baharım.
Açacak çiçekler soldu.
Mevsimler mi karıştı.
Şimdi, kar yağmıyor o tepelere.
Nisan yağmurlarına da hasret kaldık.
Çağlayan dereler kurudu.
Akmaz oldu ırmaklar.
Bu varoluş-yokoluş hikayemizin
Uzun yolculuğuna ;
Deli taylar çatladı .
Telef oldu atlar...!
Her gün, her an atlarla
Beraber yıldızlar da kaydı...!
Nice şehitler, nice yiğitler vardı...!
Yıkıldı köprüler...!
Yarım kaldı hayaller..!
O bizim Çankaya yokuşunda balam ,
Şarkıları, marşları hep yarım kaldı....!
Şimdi ;
Bir mendil kaldı elimde ,
Bir de ;
Kanayan yüreğimden akan göz yaşları...!

Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.