Aydın’ın utanç gecesini konuşuyoruz. Konuşmalıyız da. Çünkü bu şehir artık bazı kirli düzenleri konuşmadan temizleyemez hale geldi. Aydın Spor’un şampiyonluk kutlaması adı altında düzenlenen gecede yaşanan rezillik, sadece birkaç kişinin kontrolünü kaybettiği bir olay değil. Bu, yıllardır şehri kulis oyunlarıyla yönetenlerin gerçek yüzlerinin ortaya döküldüğü bir hesap gecesiydi.

Gecenin yıldızı (!) ne yazık ki şampiyon futbolcular değil, sahneye çıkmış gibi ortalığı geren Polat Mersin oldu. Kendi kulüp başkanına karşı sergilediği ahlak dışı hareketlerle, ‘ben buradayım’ diye bağıran bir küçük dağların efendisi portresi. Ve evet, sonunda hak ettiğini de aldı: Yumruğu yedi, dayağı da yedi.

Ama asıl mesele bu değil. Mesele, bu şehirde yıllardır “Topuklu Efe” unvanını taşıyan, gücünü halktan aldığı söylenen Özlem Çerçioğlu’nun bu rezalet karşısında neden tek kelime etmediği. Olay yaşanırken, bir üst katta oturan Çerçioğlu’nun sessizliği, sadece kulak tırmalamadı — vicdanları da kanattı.

Sayın Başkan, siz oradaydınız. Hem de olayın göbeğinde, göz hizasında, kulak mesafesinde. Şimdi Aydın halkı soruyor:

Neden sustunuz?

Yoksa suskunluğunuz, bir planın parçası mıydı? Polat Mersin’den kurtulmak için, onun kendi kendini imha etmesini mi bekliyordunuz? O gece yaşananlar sizin için bir fırsat mıydı? Bu kadar net bir skandala, bu kadar derin bir suskunluk yakışıyor mu?

Unutmayın… Sessizlik bazen ortaklıktır. Ve susanlar, en az konuşanlar kadar sorumludur.

Aydın halkı artık bu ikili düzeni görmekten bıktı. Ne sahte kabadayılara, ne de olay anında gözlerini kaçıranlara tahammülü kaldı. Halk cevap istiyor.

Yoksa Aydın artık “Topuklu Efe” değil, “Suskun Efe” dönemine mi geçti?