Melekler uyandırdım, her tan ağardığında toplamak için bütün düş kırıklıklarını. Aynalardan yıldızlara selam yolladım. Sana ve her gece mavi bir kuş tutup avuçlarıma dudaklara gül ve rüzgâr iliştirdim. Sen ise dağların doruklarına gelmedin. Upuzun köprüler kurdum içimdeki yolculuklara… Sana kavuşmak için evet sana kavuşmak için beyaz günlere uzandım, beyaz atlarla sana getirsinler diye umutlarımı… Beyaz güvercinler kanat çırpıyordu, mavi göklerin burçlarında. Bütün ayrılıkların, savaşların, ihanetlerin üzerine bir çizgi çekiyordum en güzel barış çiçeklerini versin diye dünya.

Ak alınlı taylar koşarken alnımın çayırlarında, al türkülerle inledim. Lekesiz sabahlara her bahar özlemler kanatıp, gecelerin sayfalarında, mavi rüzgârların terkisinde, sevgiler yolladım sana. Çoğaldıkça çoğaldı çılgınlığım kanımda. Milyonlarca yıldız tutuştu. Alevler içinde parlayan nehirler aktı yüreğime. Her defasında her suyun sesine bir damla gözyaşı bıraktım senin için gül desenli yaylalara.

Bilmedin ki sensiz uzak bir dağ başı ıssızlığım. Yoksan ürpertilerde tiril tirildir yapraklarım. Seni özlemenin korkunç girdabında, göğünü ve yönünü yitirmiş göçmen bir bulut olup her gece uçurumlara ağlarım. Hasret ateşine bürünürken geceler, uzun ayrılıkların dağladığı sevdalarda, korkunç alevler içirdim seni seven yanıma. İç çekmeyi öğrendi bir yanım acı çekmeyi. Ardında oturup ağladım küskün ırmaklar gibi karışıp gitti gözyaşlarım çağlayanlara, silmedim…

Yaşarsan çekersin acıyı,

Hiç çilesiz aşk olur mu?

Bak şairimiz ne güzel söylemiş:

“Aşkın odu ciğerimi,
Yaka geldi, yaka gider,
Garip gönlüm bu sevdayı,
Çeke geldi, çeke gider.”

Gerçek dostların, gerçek sevenlerin; acı, gözyaşı, hasret, muhabbet ve samimiyetlerini paylaşmaları özlemiyle… Selam ve saygılarımla. Kalın sağlıcakla.