Hangi kendini bilmez, hangi arsız utanmazın dilinden düştü bilmem. Niçin bunca kabul gördü, neden allanıp pullandı bunca akıl erdiremem ammaaa…

Külliyen yalandır, bilinçli bir uydurmadır, insafsız bir iftiradır; ozanın, karısının dostu/oynaşı/kırığı/aşığıyla kaçacağını bilip mağdur olmasın diye ayakkabısının içine para koyduğu.

O ozan ki aşkın kendisi olan, gönül gözüyle görüp anlayan ozanlar Ozanı.

Elbette sezmiş, anlamış, bilmiştir eşinin kendisini sevmediğini. Duymadığını kendisini, dokunmadığını kendisine, nefesinin kendisi için hızlanmadığını anlamıştır anlamasına da arından kahrından dile vermemiştir iffetsizliğini evdeşinin. Kendi çaresizliğinden ele güne saçamayıp arını utancını teline vermiştir ağıtını sazını.

Bu tam da böyledir hattı zatında amma acaba nedendir bu iftira?

Niyedir acaba Türk aile yapısına, İslam ahlak ve faziletine, toplumsal kabul ve doğrulara bunca ters, bunca çirkin bir yalan üzerine karalanması ozanın?

Üstelik sanatçı kimliğinin ayrıcalığını, ahlaksızlığı kabul etmek, benimsemek gibi bir yanlışlığa sebep saymak.

Aklıselim her insan bu "Galat-ı meşhur" mahiyetli iftiranın gerçek nedenini düşünmek ve bilmek zorundadır.

Şimdi soruyorum koynunda ki yılana, gözü kör gönlü görür ozanın besleme karısına!

Yanaşmaya layıklığını bilip de mi çıktın derya gönlünden kocanın?

Çıktın madem niye bir de çaput tıktın yerine?

Yanaşmanla düştün madem rezil rüsva yolculuğa, ne demeye çalıp çırpıp çarığına sakladığın parayı, bağışıymış gibi kocanın aleme yaydın?

Hiç mi utanmadın bir de dalga geçmeye alnına taktığınla iyi adamın?

Yanaşman mı verdi bu aklı sana? Öyle ya! Yal yediği yalağa siyenden daha başka ne beklenir ki zaten!

Avukatı değilim elbet ozanın, Münkir Nekir de değilim sorup sual edecek niyeni niçinini lâkin seyircin olacağım ötede dilin papucuna girende.