Genç ve hali vakti yerinde bir adam, âşık olduğu kıza her seferinde lüks mekânlarda randevu verir ve birlikte olurmuş.
Zaman içinde genç adam varlığını yitirmiş ve ona paralel olarak ta mekân seçimi de varoşlara kaymış.
Gün gelip bir bardak çayı bile ikram edemeyecek duruma geldiğinde genç adam, " Seni çok özledim, bizim evin arkasına gel de bir kez yüzünü göreyim bari? " demiş.
Bekleme süresi ümitlerin bitimine yetmiş ve genç adam kahır yüklü sesiyle, "Avra....... yokluğu, sen beklettin bana b.......luğu "demiş ve elleri böğründe evin yolunu tutmuş.
Bu ironik gerçeğin doğrultusunda yüreğimin yangınını salacağım üstünüze!
YOKSULA PARSELLİ RÜTBELER
Kulübemin kapısından sığmıyorum artık anam!
Dışarıda kaldım.
Büyüdüm, büyüdüm, büyüdüm be anam!
*
Bak, Gör,
Duy komutanımdan,
En büyük rütbeyi aldım.
Şehidim anam, şehidim artık,
Şahadet deryasına yoksulluğumla daldım.
*
Varsıllar alamıyor bu rütbeyi anam!
Varsıllar dalamıyor şahadet denizlerine.
Sarı,
Soğuk,
Taş duvar oturmuyor onların benizlerine.
Yoksulluğun yiğitliği be anam.
Yoksulluğumla düşüyorum ben, düşmanların mermi izine!
*
Varsılların dizine, akça kızlar durmuyor anam,
Ne haddine onların şahadet ummak?
Yoksullar umuyor anam,
Yoksullar umuyor bu rütbeyi.
*
Bak anam,
Bak gadasına umut olduğum anam!
*
Al Bayrak astırdım kerpiç yapına,
Komutanımı bile getirttim bak kapına,
Varsılların nesine bu rütbe anam,
Varsılların nesine!
*
Sakın anam,
Sakın ağlama gadan alam!
Yoksulluğumdan verdiler bu rütbeyi bana,
Yoksula parselli bu rütbeler.
Ve daha neler, neler!
*
Varsıllar keser kurbanı,
Allı yeşilli giyer onlar urbayı.
*
Ben sütünü giydim anam!
Ben Vatan'a kurban!
*
Vatan sağolsun anam,
Sağolsun Vatan!