"Aşk" der demez kalemim,
Soma yanıyor genzim,
Utanıyorum.
Ağıtlar eşliğinde bir kaç riyakâr anıt
timsah hüngürlüyor yanıyorum.
Kızıl gözlerine bakıyorum kaşım kirpiğim is
Utanıyorum.
***
"Özledim" demeye kalmıyor
Aylan kulaçlıyor yüreğimi
Buz kesiği elleri boğazımda
Gem vuruyor ağzıma "pis yalancı!" söylemi
Utanıyorum.
Sırtıma atıp ereğimi "insan" meliyorum.
***
"Sevgili" coşuyorum an be an,
İki üç hece şunun şurasında!
Ansızın Özge Can fışkırıyor pencerelerime
Lime lime takılıyor pençelerime.
Utanıyorum.
Gelinliğimi dürüyorum gerisin geriye.
***
Canhıraş "canım" açılıyor dilimde
Buruluyor dilim ham ahlat kimliğinde
Üstüm çiziliyor kalem kalem, bir imamın rahlesinde
Silivri doluyorum apolet apolet
Üstüne işiyor abdestiyle nutkun,
P....silvani velet
Utanıyorum.
Ardına siniyorum tankların,
Üstüme alevler dökülüyor.
***
Anladım, zamansız kendinci duygulara zaman
Öyle bir zaman ki zaman, patozun içinde karışık sapla saman
Bir hortumun paranoyasında
Ceviz ağacı olmaklığım geliyor aniden gezi parkında
Piraye'nin boynunda Vera
Utanıyorum.
Koynuna tükürüyorum Nazım'ın
***
Kırıyorum kalemimi tövbeler eşliğinde
Parça pinçik oluyorum Cem' in son kırkbeşliğinde
Tekerine çomak sokuyorum hakkı saklı koşuluyla her bebenin beşiğinde.
Utanıyorum.
Kaçıp aşkın her halinden
Dem vuruyorum Ay'a ahvalimden
Yatağıma ayakkabı arıyorum.