1 Ocak 2005 tarihinde paramızdan atıldığında “1 dolar = 1 lira olacak” kulağa hoş gelen söylemle halkımıza duyurulmuştu. Bu gün hiç bir hükmü kalmayan madeni 5, 10, 25 kuruşlar piyasaya sürülerek hazineye ekstra yükler yüklenmişti.
Dünyada eşi benzeri görülmemiş demode ekonomik modellerle bırakın madeni parayı, en yüksek para birimiz olan 200 TL’nin bile alım gücü sıfıra inmiş, çarşı pazarda herhangi bir hükmü yoktur. 1 kilogram et 300, peynirin kilogramı 200 ve üstüdür.
Günümüzde sıradan bir motosiklet almak için bile çanta dolusu, deste deste gün görmemiş 200’lük banknotlarla gitmek zorundasınız. Yeni araba veya ev almaya kalksanız bulabilirseniz şayet parayı çuvalla taşımak zorunda kalacaksınız. Sıradan bir evin kirası bile 5, 10 bin liradan evin kendisi 3 - 5 milyon orta sınıf bir arabanın 700 - 800 binden başladığı bir ülkede başarıdan, insanca yaşama hakkından bahsetmek trajikomiktir.
O beğenmeyip eleştirdikleri yıllarda herhangi bir asgari ücretli maaşından arttırdığı üç beş kuruşla yatırım yapıp ev, arsa, araba alabilirken, günümüzde ay sonunu kredi kartı ile zor getirmekte olduğu herkesin bildiği bir gerçektir. Geçmişte emekli olan bir vatandaş aldığı ikramiyeyle oğlu veya kızını okutur, düğününü borçsuz dertsiz yapabilirken, günümüzde bunların hepsi bir hayal bile olmaktan maalesef çıkmıştır.
Bu gerçekler ışığı altında gidilecek seçimlerde, seçmenin algılarla değil mantıkla realiteye bakarak karar verip, oyunu ona göre kullanması hem laik Cumhuriyetin bekası hem de geleceğimiz açısından önemlidir...