Bu alemden
Göçüp giden
Yakınlarımızın
Yanındayız.
Çiçekler getirdik,
Dualar ettik
Onlara;
Her biri,
Okaliptus ağaçlarının
Gölgesinde,
Sonsuz dinlenme
Yerlerinde...
Saat 19.07'yi
Gösterirken
Serince burası;
Çok sinek
Olsa da
Rüzgarda sallanan
Dalların çıkardığı
Sesler,
Hakim
Ortalığa.
Bir zamanlar
Yüz yüze
Konuştuğumuz insanlar,
Yatıyor
Toprak altında!
Bir gün
Bizim de
Akıbetimiz,
Benzeyecek
Onlara!
Baktıkça
Ebedi istirahatgahlarına,
Anlıyor insan,
Ne kadar boş
Bu dünya!
Ayrıldıktan sonra
O bölgeden,
Unutuyoruz
Bazı şeyleri,
Dikiliyor karşımıza
Rutin
Dünya işleri!
Yenik düşerek
Hırslarımıza,
Gözünü kaşını
Yararak insani
Değerlerin,
Hep kalacakmış gibi
Bu dünyada
Kaybediyoruz kendimizi;
İncitiyoruz
Pek çok
Kişiyi!
Zaman zaman
Ziyaret etmek
Gerekir
Buraları;
Unutmamak için
Bu dünyada
Kalıcı
Olmadığımızı!