Burada anlatmak istediğim Devletten gayrı, vatandaşların da silah bulundurmasıdır. İnsanlar kendilerini güvende hissetmek için silah almaktadırlar. Bu nedenle ülkemizde iki evden birinde silah var. Bu konuda Türkiye’de yüzde 85’i ruhsatsız en az 20 milyon dolayında bireysel silah var ve çok az bir kesim hariç herkes silaha hemen ulaşabilecek yakınlıkta. 17 milyonu da ruhsatsız. 80 milyonluk ülke nüfusunda her 4 kişiden 1’ine silah düşüyor. Dünya çapında silaha sahip olma oranları göz önüne alındığında Türkiye 27. sırada yer alıyor. İşlenen suçların yüzde 65’i ateşli silahlarla işleniyor. Ateşli silahlarla işlenen suçların yüzde 84’ünde ruhsatsız silah kullanılıyor. Özellikle de pompalılara, basit av tezkeresiyle sahip olabiliyorsunuz. Özellikle silah kaçakçılığı yapanlar düğünlerde, eğlencelerde, silah kullanımını özendirmektedirler. İnsanlarımızda özenme ve kıskançlık denen bir algı baskındır. Sanki silahını göstermek ve onu olur olmaz yerde ateşlemekle korkusuzluğunu ispat edecek gibi. Atasözümüz bile ver. At avrat silah diye. Atı anladım da avrat diyerek kadınlarımız küçümsenmekte. Silah diyerek de sanki silah sahip olunması gereken en önemli şeymiş gibi. Bu da insanlarımızın özendirilmesine yol açmaktadır.
Türkiye'de son dönemde şiddet olayları ciddi bir tehdit oluşturmaktadır. Şiddet olayları artmaktadır. Öyle ki şehirlerde sokak ve caddelerde aralarında sorun olanlar. Silahlarıyla birbirlerine ateş edebilmektedirler. Bir erkek sevgilisini, ayrıldı diye acımadan ve çekinmeden öldürebilmektedir. Yakın zamanda sağlık merkezinde bir hemşirenin silahla öldürülmesi ne kadar acıdır. Kara yollarında araç kullananlar en ufak bir trafik kazasında veya yol verme vermeme olayında araçlarından inmekte ve birbirlerine silahla ateş edebilmektedirler.
İçişleri Bakanlığı’ ateşli silah olaylarının daha çok ruhsatsız silahlarla gerçekleştiğini belirtmektedir. Bu nedenle ruhsatsız silahlara ilişkin denetimler artırılmaktadır.
Polis sorumluluk bölgesinde 2014'te ateşli silahlarla meydana gelen olay sayısı 22 bin 819 iken, 2017’de 33 bin 407’ye kadar yükseldi. Bu sayı 2018’de 30 bin 881 gerilerken, 2019’un ilk 10 ayında 22 bin 720 olarak kayda geçmiştir.
Umut Vakfı Türkiye'nin Silahlı Şiddet Haritasını yayınlamıştır. 2019 Raporu’na göre geçen yıl 3 bin 623 silahlı şiddet olayında 2 bin 211 kişi ölmüş, 3 bin 736 kişi de yaralanmıştır.. En çok olayın yaşandığı ilk 5 il; 410 olayla İstanbul, 196 olayla Ankara, 185 olayla Antalya, 179 olayla Samsun, 172 olayla Adana olmuştur.. Aynı rapora göre 2018'de 3 bin 679 silahlı şiddet olayında 2 bin 279 kişi ölmüş, 3 bin 762 kişi de yaralanmıştır.
Hedef göstermeden sağa sola ateş edilmesi kesinlikle önlenmelidir. Bu konuda caydırıcı önlemler alınmalıdır.
SİLAH SEVİCİLİĞİ
Kaymakam olarak çalıştığım ilçelerde şöyle bir caydırma yöntemi uygulamıştım Epey de yararlı olmuştu. Atılan her mermi için kabahatler kanununa göre para cezası uygulamaya başlamıştım.. İşin içine para cezası girince ilçelerde silah atışını azda olsa durdurabilmiştik. Artık silah atmakla kendimizi ıspatulama olayını bir kenara bırakmalıyız. Günahsız insanlarımızın boş yere can kayıplarının önüne geçmeliyiz. Toplumda güvenliği sağlamakla görevliler dışında silah taşımayı sınırlandırılmalıyız.
12 Eylül olduğunda Nevşehir Kozaklı kaymakamlığındaydım. Bir ayda ilçe merkezinden ve köylerden üç bine yakın silah teslim almıştım. Tüm vatandaşlar mahalle ve köylerde birbirlerini ihbar ediyorlardı. Korkan vatandaşlar için mezarlığa veya bizim gösterdiğimiz yerlere ellerindeki silahları bırakmalarını anons ettirmiştim.. Bu sayede çok silah toplatmıştım. Milletimiz silaha o kadar düşkün ki silahlarını polis veya jandarmaya teslim ederken gözyaşlarına boğuluyorlardı. Bolu’da vali yardımcı olarak çalışırken tetik yerine deklanşöre basalım diye kampanya başlatmıştık. Foto safari olayını gençlere benimsetmeye çalışmıştım. Böylece av tüfeği yerine gençlerimize fotoğraf makinası almaya teşvik ettim Hem tabiattaki canlıların ölmelerini önlemeye çalıştım, hem de gençlerimizi güzel faaliyete yönlendirmeye çalışmıştım.
Sevinci ve güzel duygularımızı illa da silahla ispat etmemeliyiz. Silah kullanmak acı ve keder demektir. İnsanlarımızı birbirleriyle diyalog kurmaya, hoşgörülü olmaya, sorunlarını tartışmadan gerekirse hukuki yollardan çözmeye yönlendirmeliyiz. Çocuklarımızı silah kullanmaları için özendirmemeliyiz. Silahımız varsa da çocukların alamayacakları şekilde saklamalıyız. İnternetten silah reklamlarını yasaklamalıyız. Bu yolla silah alımını engellemeliyiz. İnsanlarımıza silahsız bir Dünyada yaşamaya alıştırmalıyız.