Değerli okurlar Kuşadası’nın Soğucak Mahallesi yakınlarında Üç Gözler sitesinde küçük bir evim var.
Sitemiz Emekli Sandığına yakın olduğundan ve çevre sitelerinin ortasında bulunduğundan Çevre site sakinleri devamlı bizim gazinomuza gelirler. Anlayacağınız bizim sitenin Aydın Turistik park gibi müşterisi çok. Kışın bile en az elli altmış aile kışı orada geçirirler.
Sitemizin de çalışkan bir başkanı var. Bir gün bana telefon açtı ve ağzından sözler şöyle döküldü:
“Ağabey ben Aydın Büyükşehir Belediyesine sitemizin uygun bir yerine spor aletleri takılması konusunda müracaat ettim. Aradan bir süre geçtikten sonra belediyeden beni arayıp, spor aletlerini nereye getirecekleri konusunda adres istediler. Ben de Emekli Sandığı Sitesi yanında.. Hatta onların tanıdığını bildiğim makam sahibi birinin adını vererek ‘falanca da bizim sitede oturuyor’ diye adres vermeye çalıştım. ‘O sizin sitede oturuyorsa, spor aletlerini getirmiyoruz deyip’ telefonu yüzüme kapattı.”
Site başkanının bu sözleri karşısında şaşkına döndüm. Çok güvenmeme rağmen tekrar tekrar sordum ‘doğru söylüyorsun değil mi?’ diye… Doğru söylediğini defalarca tekrarladı. Ve benden yardım istedi.
Ben de ‘Aydın Büyükşehir Belediyesi’nde İbrahim Gürdal’ı tanıyorum, kendisi daire başkanı. Durumu kendisine anlatayım’ diyerek sakinleştirdim site başkanını…
İbrahim Gürdal’ı arayıp randevu isteyip, bu konuyla ilgili görüşme talebinde bulundum. Aydın Büyükşehir Belediye Başkanı Özlem Çerçioğlu’nun ilk başkan seçildiğinden bu güne tanıdığım Gürdal, ‘Olur, gel görüşelim’ diyerek beni belediyeye davet etti.
Bu davet üzerine belediyeye gittim. Gürdal beni nazik bir şekilde karşıladı. Konuyu uzunca anlattım. ‘Bir kişi yüzünden orada ikamet eden yüzlerce kişiyi mahrum etmeyin’ diye ricada bulundum. ‘Merak etme ben hallederim’ diyerek 10-15 gün içinde sorunu çözeceğini söyledi. Teşekkür edip, belediyeden ayrıldıktan sonra site başkanına telefon edip müjdeyi verdim.
Bir iki defada Sayın Gürdal’ı telefonla rahatsız edip, bir aksiliğin olup olmadığın sordum. Çünkü Gürdal’ın verdiği süre dolmuştu. Sonunda bir gün telefonum çaldı tanımadığım birisi bana telefon numaramı İbrahim Gürdal’dan aldığını söyleyerek bizin sitenin adresini sordu ve spor aletlerinin montajını yapacaklarını söyleyince hemen telefona sarılıp, site başkanını aradım. ‘Bak arkadaşlar malzeme getiriyorlar gelen arkadaşlara konukseverliğini göster yemeksiz, çaysız bırakma’ diye de tembihte bulundum. Gürdal’a da şükranlarımı bildirdiğimde, ‘aletleri araca yükleyip görürdüler, bu gün takarlar” dedi.
Aynı gün öğle saatinde telefonum çaldı. Telefonun ucundaki site başkanıydı ve ‘Ağabey belediyeden gelen giden yok’ diyordu. Beynimden vurulmuşa döndüm. Hemen benden adres alan belediye yetkilisini arayıp, spor aletlerinin henüz siteye ulaşmadıklarını bildirerek nedenini sordum. Yetkiliden aldığım ‘an itibariyle Didim’deyiz ama gün içinde mutlaka sitenize gideceğiz’ sözüyle rahatladım.
Sonra Park ve Bahçeler Daire Başkanı ve yanında üç beş kişiyle (bunların isimlerini yazmıyorum.) birlikte saat 17.00 sıralarında siteye vardıklarını öğrendim. Spor aletlerinin yerine belediyenin bastırdığı takvimlerden götürmüşler. Bir de işi Kuşadası Belediyesi’ne havale etmişler. Hayretler içinde kaldım.
Yeniden İbrahim Gürdal’ı aradım. Bana ‘merak etme hallederiz’ dedi. Ertesi günü belediyeye vardım uzun bir bekleyişten sonra İbrahim Beyle görüşebildim. İlk günkü naziklik gitmiş, tavırları değişmiş bir İbrahim Gürdal gelmişti sanki.
Değerli dostlar!
Bu spor aletleri yapılır veya yapılmaz bizim için hiç sorun değil. İşin başında ‘yapamayız’ deselerdi sorun yoktu. Gözümün içine baka baka yalan söylenmesi beni üzdü. Ayrıca sevmedikleri bir kişi o sitede oturuyor diye yüzlerce mağdur edilemez.
Makam ve mevkiler gelip geçicidir. Önemli olan kubbede hoş bir seda bırakmaktır.