Özyaşamında kendinci bir felsefeyi içselleştirip her devinimi kendine hizmet olan lafebelerinin toplumsal şair,
Var oluş nedeni ve tüm ilişkileri ilkel dürtüleri olan kazanovaların aşk/ sevgi şairi,
Baktığı her gözde kredi kartı, banka cüzdanı, tapu gören dolandırıcıların halk şairi,
Her besmelesi alıntı, her dizesi çalıntı,
Çarı çarşafı, fesi takkesi takiyye olanların İslami şair,
Çilingir sofrasında tokuşurken kadehler sırasını "ha bugün ha yarın" umarında bekleyen dişil eril kartalozların sosyalist şair,
***
Ve daha bi dolu şiir olmayan/yaşamayan lafebelerinin niçin-nasıl şiir yazabildiğini anlamakta zorlanıyorum doğrusu!
Hele bir acıkın göçmen takasında tıkış tıkış kıyıya varabilmenin can telaşında,
Doğurun da göreyim önce bir işgal altındaki ülkenin işgalci askerlerinin piçlerini analık içgüdüsü ironisinde
Varın ödünç ayakkabıyla sınava girin gelecek kurmanın korkulu rüyasında
Kimliğiniz bela olsun başınıza bir,
İnancınız dipçik darbesi yağsın başınıza
İmamlarınız haham,
Valileriniz takiyyeci komutan
Çocuklarınız dağda bayırda militan
…
olsun da o zaman şiir yazın acısı üstünde duman duman!