Madem öyle. Nedir derdin söyle? İşte şöyle, işte böyle.. derken, ekonomi göz göre göre çökerken, ne hak arayışı bu sorarım?
Vebalin biri bin parça. Olur olmaza oluyorsunuz salça. Bu vatanın bedeli kaça? Sebepsiz yerden bahane üretmek nedir, sorarım?
Hayır bildiğimizde şer, şer bildiğimizde hayır olabilir. Ama bu yakan yıkanların bildiği nedir? Merak ettim, sorarım?
Beğenmemek olabilir, kızabilirsiniz de, eleştirirsiniz de. Dış ve iç mihrakları da göremeyebilirsiniz. Tahrikleri de anlayamayabilirsiniz. Ama caddenin öteki kaldırımında diye kişiyi taşlayamazsınız. Bu demokratik tutuma göre böyledir. İnsani ve vicdani tutuma göre de böyle.
Yıllardır, on yıllardır, hatta yüz yılı aşkın bir zamandır birbirimize saygı gösterememekten dolayı hep kaygılı olduk. Kaygı, birbirimizi ötekileştirdi. Düşünsenize aynı caddede yürüyeceksiniz, bu yürüyenler ötekiler ve berikiler olacak. O caddede kaza olmaması mümkün değil.
Geçmiş senelerde mağdur olanlar içinde hal böyle. Durmadan milletin önüne bir mesele çıkaranlar var. Gün geldi şucu- bucu dediler. Gün geldi alevi- sünni dediler. Gün geldi Türk- Kürt dediler. Yasaklar getirdiler. Durmadan bu milletin başını yediler. Tek başını değil, aşını da yediler.
Mantık yürütelim ne dersiniz. Bir yabancı kanal olayları dokuz saat aralıksız veriyorsa, bizi çok düşündüğünden mi veriyor? Yoksa kahkaha ata ata mı yayınlıyor? Yabancıların bu olaylara sevinmesi kadar tabi bir hal olamaz. Bunu anlarım. Ya içimizde için için gülenlere ne demeli?
Teferruata girmek istemiyorum. Bugün bu yönetim olur, yarın başka yönetim olur. Yönetimi beğenmek veya beğenmemek değil mesele. Mesele oyuna düşmemek. Yürüdüğümüz bu caddede birbirimizi ötekilileştirmedik mi bize ne vites dayanır, ne de hız.
Saygı çerçevesinde ve tek bayrak çevresinde durduk mu, bizi tutabilene aşk olsun. Bir kere daha gördüm ki; içeriden, dışarıdan birçok tahrik olmasına rağmen; caddenin diğer kaldırımından bakarsak da yönetimler de hata olmasına rağmen ülke selamet içerisinde.
Demek ki, ülkemizde tasarruf sahipleri var. Olduğuna inancım kat’idir. “Yarın elbet bizim, elbet bizimdir. Gün doğmuş, gün batmış ebed bizimdir.” Gün (güneş) şimdi tam tepemizde. Onu görene ve fark edene ne mutlu. GÖRÜNÜR OLAYLARA BAKARAK MÜTEESSİR OLMA ZAMANI BİTMİŞTİR. MİLLETİMİZİN ŞAHLANMA ZAMANI GELMİŞTİR.