Öğretmenim

Sarp dağ yamaçlarının 
Kuytu göğsüne sokulmuş 
Orda, bir köyde 
Hasret bitiren yol gibisin 
Yaylaların tepesinden aşağılara akan 
Serin ve temiz sular gibisin 
Bir ışıltısın aydınlığa uzanan 
Bir filizsin taptaze geleceğe 
Ve geleceğe tutkun 
Bazen sarp bir tepede, 
Beyaz karlarda donan 
Bazen, kahpe kurşunlarla 
Kan uykularında vurulan 
Ölüme bile gülebilen 
Eğitim ordusunun sarsılmaz neferisin 
Atanın, birliğisin dirliğisin 
Bazen yapayalnızsın 
Ama senin kalbin var ya 
Bayrağı hiç indirmeyen 
Öpülesi ellerin var ya 
İşte sen Anadolu’sun 
Oradaki fedakârlık 
Oradaki sönmeyen ışık sensin 
Ne olur of deme, pes etme 
Arkandan sana güvenerek, 
Sana inanarak geliyoruz 
Önümüze ışık elimize meşale 
Beynimizde Atatürk ve senin fedakârlığın 
Hep de geleceğiz 
Sen hep yürü öğretmenim 
Uzat ellerini 
İbadet edercesine öpelim 
Kardelen kadar temiz 
Uzay boşluğu kadar sevgi dolu, 
Yüreğin , 
Hep atsın 
Senin için abide yapmaya da gerek var mı? 
Çünkü dünya sensin 
Dünya senin yoğurduğun, en güzel abide 
Öğretmenim.