Mişli, mışlı, muşlu söylemleri içselleştiren toplumların refah ve huzuru yakalaması asla mümkün değildir.
Sosyal medyada bir arkadaşımın sayfasındaki paylaşımı aynen aktarıyorum.
Beyefendi kızıyor:
"Tarlada 1 lira olan limon markette nasıl 20 lira oluyor? "
Fabrikada 80 lira olan rakı, bayide nasıl 529 lira oluyorsa…
Fabrikada 4 lira olan sigara nasıl 50 lira oluyorsa…
150 liralık elektrik faturası nasıl 550 lira oluyorsa…
Fabrika çıkışı 529 bin lira olan araba nasıl 1 milyon 282 bin lira oluyorsa…
Limon da öyle 20 lira oluyor.
Hepimizin aşina olduğu bir atasözümüz var:
"İğneyi kendine çuvaldızı başkasına batır."
İğneyi kendine batırmadıkça, bu ata sözünden bir şeyler çıkarmadıkça mış ,muş ,mışla avunur, avutulur dururuz.
Elbette üreticiden alınan bir ürün markette 20 lira olmamalı.
Öncelikle üretici kazanmalı, yüzü gülmeli, emeğinin karşılığını almalıdır.
Çözüm makamında olanlar söylemleriyle değil eylemleriyle konuşulmalıdır üzülüyor, kızıyor olmak yerine çözüm odaklı olmak zorundadır.
Örneğin;
Vergileri düşür,
Akaryakıtı indir,
Dükkan kiralarını düşür,
Personel masraflarını gözden geçir,
Aradaki aracıları kaldır, müstahsilin yükünü azalt,
Mazotu, gübreyi, tohumu vb giderlerini azalt,
Enflasyonu düşür,
Halkın alım gücünü yükselt, refah payını arttır…
Böylece üzülme (miş) kızma(mış ) olursunuz...