Bugünü biliyorsunuz değil mi?
8 Mart Gününü hatırladınız mı?
Bugün Dünya Kadınlar Günü.
Hunharca cinayetlerle katledilen,
Kadınlar günüymüş bugün.
Pompalı tüfekle yedi sekiz yerinden vurulan,
Sopayla dövülen, bıçakla boğazı kesilen,
Çalıştığı işyerinde taciz ve mobinge uğrayan,
Sonrada alçakça tecavüz edilip öldürülen,
Kadınlar günüymüş bugün!
Geride anasız kalan,
Yetim ve öksüz çocukların
Olmayan analarının günüymüş bugün!
Erkek- kadın, eş ve koca,
Çıban büyük, yara derin...
Ne zaman kapanacak bu yara?
Genç kızlar sokakta, okullarda,
Hangi saniye, hangi dakika?
Taciz, tecavüz, sapık korkularında...
Bir değil, yüz değil,
Hem de binlerce...
Ne zaman, nasıl bitecek bu alçaklıklar?
Polis hemen zanlıyı yakalayacak.
İki saat sonra veya ertesi gün,
Adliyenin arka kapısından çıkacak...
Ayağına elektronik kelepçe,
Evden uzaklaştırmalar,
Hepsi yetersiz, hepsi hikâye!
Yine bekleyelim mi?
Bugün acaba ne olacak?
Sabah mı? Akşam mı? Nerede kurşun sıkacak?
Her gün aynı korkulu rüya!
Her gün bu stres, sıkıntıları dayanmaya,
Yaşamak zehir olmuş bu dünyada...
Yaşıyor muyum acaba? Nerede? Nasıl?
Var mıyım, yok muyum bilmiyormuş...
Nasılsa, ne işse;
Takvimdeki yaprakları, bugünü unutmamışlar
Siyasetçiler, Sivil Toplum Örgütler, belediyeler...
Sokakta, çarşıda ellerde karanfiller...
Meğer Kadınlar Gününü kutlayacaklarmış...
Kürsü, mikrofon, müzik ve konuşmalar...
Kadınlarla ilgili cilalı güzellemeler...
Neymiş, yuvayı dişi kuş yaparmış.
Cennet anaların ayağı altındaymış.
Anadolu kadını şöyle kahramanmış...
Yok böyle çalışkanmış...
Bitmeyen övgü dolu sözler...
Ve hala devam eden cinayetler, çılgınlıklar...
Bu kadın cinayetleri nasıl duracak?
Hiç düşündük mü?
Biraz empati yaptık mı?
Ya eğitim, okullar? Ya da aile?
Ya sokaklar, insanlığımız ve toplum?
Sadece birimiz, bir kadın değil,
Kadın- erkek hepimiz, milyonlar nerede?
Vicdanımız, kaybettiğimiz değerler nerede?
Geçen senenin kadınlar gününden,
Bu yılın kadınlar gününe kadar,
Kaç kadın hunharca katledildi?
Biliyor musunuz beyler!
Bugün kaç kadın daha katledilmesi bekliyor?
İçiniz ürperiyor mu ağalar?
Yeter artık yeter!
Canımıza tak dedi yeter!
İstemiyorum sizin gösterişli törenlerinizi,
İstemiyorum o riyakâr sahte gülücüklerinizi,
İstemiyorum çelenk ve çiçeklerinizi,
İstemiyorum şovlarınızdaki yalan şarkılarınızı!
İnsanca yaşama hakkımı elimden aldılar!
Belirsizlikler dünyasında kadını unuttular...
Benim çilem, kaderim buymuş dedirtiler.
Oysa ben;
Tıpkı sizin gibi, insanca, kadınca yaşamak istiyorum!
Bana cefakâr anamı bulun getirin!
Bana, iyi günde, kötü günde,
Acı, keder ve mutlulukları paylaşmak için çırpınan,
Sabır ve metanet timsali kadınımı getirin...!
Bana, işkencelerle katledilirken,
Hâlâ çığlıkları kulaklarımda çınlayan
O masum kızlarımı getirin....!
Yuvam yıkıldı, ocağım söndü.
Çocuklarım yetim ve öksüz kaldı.
Ciğerlerim yanıyor, çook perişanım.
Bana;
Evimin direği, huzur ve neşesi kadınımı verin!
Hanemizin rahmet ve bereketi,
Üreten, çalışan, çocuk doğuran ve yetiştiren
O kutsal varlığı verin..
Evimin ışığı, canımın içi, fedakâr, çilekeş kadını getirin buraya...
Hayatımızın her zerresindeki güzelliklerin muhteşem mimarı, o güzel kadını istiyorum ben.
Çaresiz, sensiz, tatsız tuzsuz bir dünya...
Sana yapılanları gördükçe, duydukça,
İnsanlığımdan utanıyorum!
Utancımdan yüzüm kızarıyor...
Ey güzel insan;
İffetim, namusum, şerefim, kadınım....!
Ne olur, affet beni!
Senden binlerce defa özür diliyorum!
***
8 Mart Dünya Kadınlar Gününü bu duygu ve düşüncelerle kutluyorum.
Kalın sağlıcakla.