Bazı insanlar, yaşanabilecek her şeyin, en acılarını yaşadıkları için, hiçbir şeyden korkmaz hale geldiler.
Onların, bizim kuşağımızdan olanları, işkenceden tutunuzda, her türlü darbe ve ekonomik krizleri yaşamış olduklarından olsa gerek, özellikle, emrivakilere ve zorlamalara karşı çok hırçın ve acımasızdırlar.
Onlara, zorlama, emrivaki ve kazara şantaj yapmaya kalkarsanız, hayatınıza mal olabilir. Doludurlar onlar her yönden. Adam olan ve onları tanıyanlar, bunun farkına varmak zorundadır.
O insanlar hiçbir şeyden korkmazlar, kendilerine yapılan iyiliklerin altında kalmaktan korktukları kadar. Tek korktukları, kul hakkıyla ölmektir.
Emanete ihanetten tutunuz da, dost zannettiklerinin sırtlarından vurmalarına kadar, her şeyi yaşayan bu insanlar, inanıyor gibi yapan münafık ve yeni din yaratıcıların, ticari kaygılarla uşaklığını yapanlarında, pislik ve oyunlarını çok iyi bilirler.
Daha önceki darbelerde, ispiyonlarla, birçok kimsenin hapishanelerde süründüğünü gördüklerinden, bunların ispiyonculuk ve ihbar yapmaya karşıda bir alerjileri vardır. Bu ağır durumu da kendilerine yediremez beklerler. Allaha havale ederler onları. Çünkü Onların Allaha güvenleri sonsuzdur.
Oysaki hayatın anlamını kaybeden insanlar ölü gibidirler. Adaletten, haktan, hukuktan uzak olan insanlardır bunlar. Bunlar inanıyor gibi yapsalar da, namaz kılsalar da, yanlış insanlardır. Bunlar, Allah’ın MAUN Suresinde anlattıklarıdır. İyi insanların bu insanlara karşı ölümcül nefretleri vardır.
Dürüst ve namuslu insanlar, vakit namazlarında görünmek gibi bir telaşları yoktur. Milletin sırtından kurban kesenlere, Devlet ve kurumlarının kasasından, hayır yaparak, kedisi yapıyormuş gibi görünenlere, Milletin parası ile yaptıkları hizmetlerin üzerine adlarını yazdıranlara, yoksulun ve fakirin haklarını yandaşlarına peşkeş çekenlere ve buna rağmen Müslüman görünüp, vatan millet Sakarya nutukları atan; birey, yönetici, idareci, müdür, belediye başkanları, oda başkanları, müsveddelerine karşı nefret doludurlar. (bunların temiz, dürüst, vatan sevdalısı, gerçekten kelle koltukta mücadele edenlerini tenzih ediyorum. Çünkü onların ellerine su dökemeyeceğim şahsiyette olanları da vardır.)
Eline fırsat geçmemiş insanların, dürüstlük gibi, kul hakkı gibi, insanı insan yapan meziyetler konusunda atıp tutmalarını da inanmıyor artık insanlarımız. Ellerine fırsat geçmediği için, birçok insanın, yirmi yıl yanlarında yaşasalar da, dürüst görünmeleri, fırsat geçtiğinde pislik yüzlerini sergilemeleri onları şaşırtmıyor. Sadece üzüntülerini artırıyor.
Bu yazıyı niye yazdım?
Ülke insanımın, dengeleri bozuldu. Ellerine fırsat geçtiği halde dürüst kalan insanımız, çok azaldı. Fakir fukara gariban ekmek derdine düştü. Şeref sadece bir erkek ismi olarak algılanır oldu.
Kur’an, birçok insan için, kendisinden başka herkesin uyması gereken bir kitap oldu. Emanet gasp edilmesi, yenmesi helal bir lokma oldu. Adalet, onun durumunu benden çok daha iyi biliyorsunuz. Toplumumuz yanlış yollara sürüklenmeye, arayışa başladı.
Yoksulluktan mı? İnançsızlıktan mı?
Cevabını siz verin diye yazdım dostlarım.
Ama kaybedeceği hiçbir şeyleri kalmayan insanlar çoğaldıkça, hırsızlar, soysuzlar, kul hakkı yiyenler, çalıp çırpanlar, emanetlere ihanet edenlerin hayatları tehlikededir. Onları inanıyormuş gibi göründükleri, Allah da korumayacaktır.
Namuslu, dürüst, inanan insanlar için hayat bir sınavdır. Onlar için ölüm, güzel bir sonsuzluğun kapısını aralayıp usulüne uygun geçmektir. Susmak ise dilsiz şeytan olmaktır.
Uyarıyorum, namussuzları, kul hakkı yiyenleri, milletin hakkını, yandaşa, peşkeş çekenleri, hırsızları, soysuzları, emanete el uzatarak ihanet edenleri, uyarıyorum.
Saygılarım, sevgilerim her şeye rağmen dürüst kalanlara, güzel inançla, insanca yaşayanlaradır.
Öyleymiş gibi yapanlara değil.