Parmak uçları Adem'in kıvılcım saçıyordu gezinirken elmanın al yeşil gül teninde
Elmanınsa şeytanın işmarına inatla "Havva" diyesi geldi suçu ona yükleyip Adem'i yiyesi geldi.
Havva bu topu topu bir kaburga ederli nedense çok kederli elmanın kerevete teketek çıkışından
Mevsimsiz açılınca cennetin kapıları gırtlağında elmayla tepe takla dünyaya
yuvarlanarak Adem şaşırdı feleğini
Yumruk yemişti sanki sol böğrüne aniden çıkıverdi aklından Havva hem "niçin?" neden'!?
İnim inim inleyip çığlık çığlık bağırdı suçlunun kimliğini suçtan muaf tutarak Havva'lığın forsunu toplantıya çağırdı
Oysa aşifte elma kendinden gayrısına güpe gündüz sağırdı
Ve Adem günahından dolayı dünyamıza ağır geldi hoş geldi.
Elma ki varoluşun sebebi sayılarak kutsandı tüm dillerde
Adem dersen şeytanın oyuncağı sayılıp şeytanın ta kendisi olan Havva olmadan gıyabında toy düğün imamsız nikahlandı.