Yaşamdan ölüme, bir soluk yolda,
Bu isyanlar kime, bu feryat kime.
Kuşların bile yuvası dalda,
Bu endişe niye, bu telaş niye.
***
Eğer ki gelmeler topraktan ise
Demek ki gitmeler aynı yeredir.
İhanet kahpelik puşta göreyse
Sadakatle sevmek dosta göredir
***
Sokakta yatanın kürkü alınmaz.
Kundaklık bebenin sütü çalınmaz
İnsanlığa her kim kural koysa da
Merhametin yolu sağ sol tanımaz.
***
Bir çoklarınız bilir, bu eseri rahmetli Kıvırcık Ali seslendirirdi. Onun dilinde bir başka değeri vardı bu sözlerin.
Türkü dinlemeyenler, bilmezler bu sözleri. Hani halk arasında bir söz vardır ya, “türkü dinlemiyorsa birileri, çayda içmiyorlarsa eğer, uzak duracaksın” diye, işte ben ona birde hayvan sevgisi yoksa uzak duracaksın’ı ilave ediyorum.
Bazılarınız ne alaka “Allah korkusu yoksa” uzak duracaksın demeliydin diyorsunuz. Hepimiz günümüzde “Allah’tan korkuyorum” diyen yüzlerce insan tanıyoruz, çevremizden, medyadan, her yerden fışkırıyor, Allah’tan korkuyorum diyen insanlar.
İnanmıyorum onların birçoklarına, niye çünkü dünya pisliklerle doluysa, o pislikleri kimler yapıyor o zaman?
Kuşlar yuvalarından uçtuklarında, hiç birisinin ertesi gün değil o gün yiyecekleri yok yuvalarında. Onlara yiyeceklerinin ve içeceklerinin yerini söyleyen bir Yaratıcı var demek ki. Onlar için su koyan yiyecek koyan insanlarda varsa eğer işte onlar O yaratıcıyı tanıyan ve sevenlerdir muhakkak.
Diğer yandan Korku yenildiğinde, insanlarda canavarlaşabilirler. Nitekim O Allahtan korktuğunu söyleyen insanlar, eğer sokakta yatanın kürkünü nü almaktan korkmuyorlarsa, Kundaktaki bebenin sütünü çalmaktan korkmuyorlarsa, Allahtan korktuklarını mı sanıyorsunuz ki.
Sokakta insanlar yatıyorlarsa, kundakta yatanın sütü yok sa, hemen onun yanı başında bir farklı zenginleşme vardır. O farklı zenginleşme bebeğe gidecek sütün parasını, sırta giyilecek hırkanın parasını çalarak olmuştur.
Hiçbir kimse gidip bebeğin sütünü elinden almaz, çalmaz. Süte gidecek paranın yolunu kendisine çevirir, onun hırsız olduğunu kimse bilmiyor sanır. Birde Allahtan korkuyorum nutukları atıyorsa değmeyin keyfine.
Hepimiz topraktan geldik, toprağa gideceğiz. Ve bir nefes alma zamanı kadar kısa olan bu yolculukta kendimize has kutsallar yarattık.
Vatan kutsaldır, bayrak kutsaldır, toprak kutsaldır diye nutuklar attık. Bir karış toprak için binlerce insanın ölmesine göz yumduk.
Hiç birimiz asıl kutsal olanı fark etmedik. Asıl kutsal olan eşrefi mahlûk olan insandır. Eğer kutsal sayacaksan topraktan gelen, toprağa gidecek olan, özü toprak olan insanı kutsal saymak zorundasınız.
Biz insanı da kutsal sayıyoruz deyip de, onların haklarını çalanlar, kendi kasalarına koyanlar, türkü sözündeki gibi söylersek, puştlar, sizlere sesleniyorum. Bu insanlar bir gün, gerçek kutsal toprağın, kendi vücutlarının olduğunu öğrendiklerinde sizler kaçacak delik arayacaksınız.
Siz hamasi nutuk atanlar, gösterdiğiniz en kutsal şey, üzerinde yürüdüğümüz topraklar değildir. En önemli, en kutsal şey insanın kendi bedenidir. O insanın yaşama hakkıdır. O beden ki dünyada var olan her şeyden çok daha kıymetlidir.
Bazılarınızın aklına “ bu adam ne diyor ya, bu güne kadar öğretilenlerin hepsi saçmamıydı o zaman” diyorsunuz.
Evet saçmaydı. Eğer saçma olmasaydı bu kadar ölümlere rağmen dünyada insanın huzuruna dair mutluluğuna dair, bir düzen sağlanırdı.
Hadi dünyayı bıraktım, ülkemizde adaletli bir düzen sağlanırdı. Bu topraklar için ölenlere bakınız; sırtında hırkası olmayanlar, çocuğunun sütü olmayanlardır.
Hemen yanındaki zengin olanlara bakınız, bize bu yanlış kutsalları öğretenlerdir.
Bana söyler misiniz, onların kutsalları bizlere öğrettiklerinin tam tersine kendi bedenleri oluyor da, benim bedenim onların kutsalları için neden feda ediliyor.
Sonuç, hepimizin düne kadar doğru zannettiği şeyleri bombardıman ediyorum. Zorlayın kendinizi, doğrularınızı kontrol ediniz. Başkalarının yanlış kutsalları için değil, Gerçek kutsal olan ve topraktan yaratılan, bedenlerinizi, Allah’ın emaneti olduğu için koruyunuz. Bu günlük, bu kadar saygılarımla.