Ezbere yaşıyoruz;
Konuşmasını bilmiyoruz;
Dostlarımızı
Yok yere üzüyoruz!
Kırıcı eleştiri yaparak
Onları,
Kendimizden
Uzaklaştırıyoruz.
Hakim kılarak
İletişimde;
Ön yargı
Ve art niyeti
Koparıyoruz
Dostluk bağlarını.
Kimsenin kimseyi
Dinlemediği
Bir ortamda,
Eski alimler gibi
Ne de güzel
Biliyoruz
Her şeyi!
"Yoğurdum ekşi..."
Demiyoruz.
Rafa kaldırmışız
Alçakgönüllüğü;
Tavan yapmış
Egolarımız;
Diyecek
Bir şey yok
Bencilliğimize.
Başkalarını
Eleştirmeyi
Çok seviyoruz;
Öz eleştiri
Yapmıyoruz ama...
Sonuçta
Birbirimizle
Sağlıklı iletişim
Kuramıyoruz.
Dolayısı ile;
Mutsuz ediyoruz,
Mesut olamıyoruz!