30 Mart yerel seçimlerinde Aydın seçmeninin aday olarak tek bir kararı vardı. Büyükşehir yasası ile ilk defa oy kullanabileceği Özlem Çerçioğlu. Seçmen hangi partiye gönül vermiş olursa olsun Özlem Çerçioğlu Aydın için büyük projeler üretip, ilçeleriyle birlikte Aydın’ı gerçekten hak ettiği yere getirir düşüncesindeydi. Bu olgu seçimde lafta kalmayıp sandıkta da CHP’li belediye başkan adaylarından çok daha fazla oy almasıyla da görülmüştür.
Seçim sonrası Özlem Çerçioğlu seçmenin kalbindeki yerini koruyamamış, seçimlerin üzerinden 2 yıl geçmesine rağmen bir tek çivi çakılmamış, gözle görülür bir hizmet yapamamıştır. Özlem Çerçioğlu’nu destekleyen yazılar kaleme alan köşe yazarı olarak ifade ediyorum ki önümüzdeki 3 yılda da hizmet noktasında umudum sıfırlanmıştır. Seçmende de olumlu algı her geçen gün azalmaktadır. Başka partilere gönül verdiği halde Özlem Çerçioğlu’na destek verenler hayal kırıklığına uğramış, CHP’liler bile “Dişi Tayyip” yakıştırması yapar olmuştur.
Aslında Özlem Çerçioğlu’nu büyükşehirden önce ve büyükşehirden sonra olmak üzere iki ayrı şekilde değerlendirmek daha doğru olacaktır. Aydın halkının kendisine verdiği büyük destekle “siyasi obez” olan Özlem Çerçioğlu’nun yakın çevresi, onu olduğundan daha üstün görmüş gibi davrandı. Yaptığı hataları yüzüne söylemek yerine “Büyük başkan” gazıyla onda olağanüstü değerler bulunduğunu söyleyip inandırmak istediler. Bu durum ona “Ben neymişim be abi” dedirterek egosunun artmasına neden oldu.
Siyasi obezlik ve yakın çevresinin yalakalıkları Özlem Çerçioğlu’nu hep hata yaptırdı. Aydın’ın evlatları yerine eloğluyla iş tutmaya kalktı. ABD Başkanı Obama’nın maaşından fazla ücret ödediğimiz danışman Erkan Karaaslan ve Karaaslan’ın getirdiği yabancılar, dağdan gelip bağdakini kovmaya kalktı. Aydın’ın aslanları bir avuç kediye boğduruldu. Aslanlar boğulurken Çerçioğlu ve yakın çevresi üç maymunu oynadı. Haksızlığa, hukuksuzluğa, yolsuzluk iddialarına kulaklarını tıkadılar.
Bazı CHP’liler “Dişi Tayyip” diyerek tepkilerini dile getirirken bazıları da haksızlığın, hukuksuzluğun ve yolsuzluk iddialarının yanında yer aldı. Haklının yanında değil, güçlünün yanında yer alan meclis üyeleri yapılan yanlışları bilseler de susmayı tercih ettiler. Bu sus-pus siyaseti Özlem Çerçioğlu’nu herkesle kavga eder duruma getirdi. Ki iki yılda iki genel sekreter, dört genel müdür değiştirdi. İl başkanıyla kavgalı, ilçe başkanlarıyla kavgalı, belediye başkanlarıyla kavgalı oluşu kamuoyunda var olan “uyumsuz, geçimsiz, kinci” gibi söylemleri güçlendirdi.
Geçmişte Vali Hüseyin Avni Coş ile girdiği sürtüşme nedeniyle gerilimden nemalanan Özlem Çerçioğlu, bunun devam edeceğini sanarak gerilim siyasetini sürdürdü. Bu nedenle Vali Erol Ayyıldız’ı kavga siyasetine çekmek istediyse de Vali Ayyıldız bu oyuna gelmedi.
Son olarak Germencik Belediye Başkanı Ümmet Akın’ın katı atık ücretlerinin tahsil edilmesi konusundaki haklı talebi sonrası Özlem Çerçioğlu’nun takındığı tavır Meclis’te bir gerginliğin yaşanmasına neden olurken meclis üyelerini yumruklaşmanın eşiğine getirdi.
Kaldı ki katı atık ücreti tahsilat sorunu MHP’li Ümmet Akın’ın şahsi derdi de değil, AK Partili, CHP’li ve MHP’li tüm ilçe belediyelerin derdiydi. AK Partili üyeler bu haklı talep karşısında sessiz kalırken, CHP’li üyeler karşı çıktı.
Doğrusu CHP’li üyelerin karşı çıkmalarına şaşırmadım. Onlar sus-pus siyaseti güdüyor. Ancak borç batağındaki Bozdoğan Belediyesi’nin başkanı CHP’li Tümer Apaydın’ın tavrı beni şaşırttı. Acaba Tümer Apaydın aynı dertten muzdarip değil mi? Oysa tartışılan parti meselesi değildi… Yasaya açıp baksalar Ümmet Akın’ın haklı olduğunu göreceklerdi.
Bu satırlar Özlem Çerçioğlu’na gitsin…
Aydınlılar sizi sevdi, inandı, oy verdi. Kentimize yakışan işler yapılsın, artık güzel şeyler olsun istedi. Bir şey yapılırken kafa yorulsun, tartışılsın en iyisi, en güzeli yapılsın istedi ama asla kavga istemedi.
Uzun lafın kısası:
Kavga siyaseti artık size yaramıyor.