Önümüzdeki 24 Haziran’da Cumhurbaşkanlığı ve Milletvekilliği seçimleri yapılacak. Bu seçim çok ama çok önemli… Çünkü elimizde yarım yamalak kalan kazanımlar da yok olmak üzere.. Ülkemiz en ağır ekonomik kiriz yaşıyor. O nedenle herkesin ama herkesin şapkasını önüne koyup çocuklarının ve torunlarının geleceğini düşünerek oy vermesi gerekiyor.
Yargıyı ele geçiren bu iktidar için her yol mubahtır. Diyorlar ya, ya taraf olursunuz ya da bertaraf olursunuz.
Bu hükümetin normal eleştiriye bile tahammülü yok. Ülkemiz yıllarca olağan üstü şartlarla yönetiliyor. Kendinden olmayan sanatçıları yazarları çizerleri akademisyenleri karşısında kötü bir hedef olarak görüyor.
Onlara göre Türkiye’nin yetiştirdiği en büyük sanatçının yazarların ve akademisyenlerin ülke yönetimi hakkında söz söylemeye hakları yok. Ülkenin geleceği hakkında görüş açıklamaya hakları yok. Her şeyin en iyisini onlar bilir.
İktidar partisinin yetkilileri her konuşmalarında ‘bize oy verin ki prangalardan kurtulalım. Ekonomiyi şahlandıralım’ diyorlar. Peki, bu zamana kadar Dünya ekonomik krizle boğuşurken bizden kriz teğet geçti bize dokunmadı bizim ekonomimiz düzgün diyen sizler değil miydiniz?
Eğer ülkede prangalardan söz etmek veya kurtulmak Danıştay ve Anayasa Mahkemesi kararlarından ne kadar şikâyetçi olduğu ve çözmek ve kurtulmak istediği prangalar, bu kurumları ele geçirmek ise zaten ele geçmiş durumda.
İktidar yetkililerinin Diyarbakır’da yaptıkları konuşmaların da ‘tek bayrak, tek devlet, tek millet’ söylemlerini yeni yeni söylemeye başladılar. Bazıları da yöre halkının hoşuna gidecek sözleri söylüyorlar. Ahmet Kaya, Musa Anter ve Şair Ahmet Arif’ten bahsediliyor. Bugün ülke de gittikçe yoksulluk başını almış gidiyor. İşsizlik oranı yüzde yirmilere ulaşmış, çiftçi, esnaf emekli çok zor durumda. Bunlar neyse akşama kadar iş arayıp bulamayan akşam evine bir ekmek götüremeyen vatandaşlar ne olacak. Keşke Sayın iktidar yetkilileri büyük şair Ahmet Arif’in Diyarbakırlılara şu şiirini de okusalardı.
“Utanırım,
Utanırım fukaralıktan,
Ele güne karşı çıplak
Üşüyor fidelerim,
Harmanım kesat,
Kardeşliğin çalışmanın beraberliğin
Atom güllerinin katmer açtığı,
Şairlerin bilginlerin
Dünyalarında
Kalmışım bir başıma,
Bir başıma ve uzak,
Biliyor musun?…”
Bu iktidar döneminde dindarlar değil, dinciler çoğaldı. Kuran’ı anlamak ve anlatmaktan çok ezbere önem veriliyor. Kuran’ı anlamadan okununca hurafeler öne çıkıyor ve ona rağbet ediliyor.
Bizim dindarlar değil ama dinciler ibadeti şov aracı haline getirdi. Yine bizim dinciler Kurtuluş Savaşı ile dalga geçerler Mustafa Kemal’e küfrederler ama vatandan kaçan padişahı baş tacı yaparlar.
Bu dinciler bir hırka bir lokma değil, bir villa bir yat felsefesine göre hareket ederler. Adalete, liyakate, eğitime, donanıma, vatanseverliğe bilgi ve donanıma değil, inşallah ve maşallah diyen din bezirgânlarına inanırlar.
İslam’ın, eşitlik ilkesine hoş görüşüne inat başka dinleri aşağılar. Hele bazıları şala, çarşafa, peçeye, sarığa ve sakala gösterdikleri özeni yetim hakkı yeme konusunda göstermezler.
Dinde hoşgörü vardır… Dinde zorlama yoktur… diyen Kuran’a inat laikliğe küfrederler.
İslam dini sosyal adaleti, iyilik yapmayı, Düşkünlere yardım etmeyi, Komşun aç yatıyor sende bunu biliyorsan bizden değilsin diyen yüce bir dindir.
İslam dini, ilme bilime hep önem vermiştir. Ama bizim dinciler buna uyar mı?
Onlar hanımların okumasını istemezler. Bir erkek doktora muayene ettirmezler. Hanımları önce kendi içlerine sonrada topluma hapsederler.
O nedenle İslam dini dinciye ve yobaza bırakılmayacak kadar kutsal bir dindir.
O bakımdan önümüze konan tezgâhı iyi fark edelim. Ülkemizi ve cumhuriyetimizi bunlara bırakmayalım.
Oyumuzu mutlaka hayırlı olacak şekilde kullanalım.
Bu vesile ile bütün ulusumuzun ve okuyucularımın geçmiş Ramazan bayramlarını kutlar ülkem de barışın, dostluğun ve kardeşliğin egemen olmasını dilerim. Ayrıca Babalar Günü’nü kutlar bütün babaların yuvalarında sağlıklı mutlu olmalarını dilerim.