Bir sahur vaktinde geçtim bilgisayarımın başına. Haberleri okumaya koyuldum. Sahurda bir iki lokma yemiştim ki; boğazımda düğümlendi. Zira alışık olduğumuz çile yumağı yazıyordu. Maalesef görememiş gibiydim. Veya çile yumağına düğümlü olanların birbirine bağımlılığını hissedememiş gibiydim. Büyük bir kopukluk var gibiydi. Aslında gibisi fazla. On bir ayın sultanında, duaların makbul olduğu her saatinde, avucumuzu semaya açıp, dünyanın dört bir yanında çile çeken kardeşlerimizi hatırlayamazsak, kimi eleştireceğiz, neyi isteyeceğiz?
Sahurun bittiğine işaret olarak ezan okunmaya başlamıştı. Tam o sırada bir haber okuyordum ki, beni kahretmişti. Zira Suriye'de aylardır ezan okunmadığı yazıyordu. Ezansız bir memleketin gırtlağından nefes geçmiyor demektir. Nefessiz bir memleket ölmüş demektir.
Filistin' de kardeşlerimiz; nasıl olsa iftar ve sahurda lokma yerine bomba yemeye alışıklar. Doğu Türkistan, Arakan, Kafkaslar, Mısır hakeza öyle. Umudun pusulası olmuş Türkiye. Beklenen millet. Ama gel gör ki; yanı başında ne dümenler dönüyor.
Velhasıl dünya kazan. Altını ateşe verenler de bilmezler bu kazanın içinde olduklarını. Beni üzen o değil. Elbette kazanı ateşleyen olacak. Ateşe karşılık serinliği veren dikilecek karşısına bir gün. Bunca yaşanan cefanın son demi. Nasıl ki gecenin ardında sabah gizli, cefanın ardında da sefa gizlidir. Buna inancımız tam olduğu için beni üzen bu değil.
Beni üzen; (inanıyorum ki; bir çok kardeşimizi de üzen) gerek sahur vaktinde, gerek iftarı beklerken, gerek teravihlerde, gerek müstesna vakitlerde, avucumuzu semaya açtığımızda çile yumağına düğümlü kardeşlerimizi unutmamak. Unutmanın vebali bir gün unutulmaktır. Çile çekenler bizi unutmuyorlar. Ayçiçeklerinin doğan güneşe karşı boynunu büküşü gibidir onların bize bakışı. Umudun pusulasıdır bu millet. Unutulmadık, biz de unutmayalım.
Gelin çile yumağına biz de bağımlı olalım. Ateşimiz o çile yumağını eritecektir. Ateşimiz gönle düşen cemre misali, serinlikler getirecektir. Hazinesinden hiç bir şey eksilmeyen, Allah, nerde mazlum varsa, yardımcısı olsun.