Aynı şeyleri
Yaparız hep
Ömrühayatımızda.
Bir tekrardan
İbarettir yaşamımız!
Sabah kalkar,
Kahvaltımızı yaparız
Önce.
Çalışıyorsak eğer
Gideriz işimize.
Öğleyi geçirdikten
Sonra iş yerinde
Akşamüstü,
İş bitiminde
Döneriz eve.
Ellerimizde
Bir şeylerle...
Yenildikten sonra
Akşam yemekleri
Televizyonlara,
Bilgisayarlara,
Cep telefonlarına
Bakmalarla oyalanır
Kimilerimiz.
Eş dostla,
Çoluk çocukla
Sohbetler edilir
Bir süre.
Bir şeyler
Yenilip içilerek
Ulaşılır
Yatma saatine.
Sonrasında
Yatılır,
Uyunur;
Teslim olunur
Uykuya.
Kopulur hayattan;
Herkes görür
Kendi rüyasını.
Cebelleşir
Bazıları,
Düşlerinde
Dünya
Meşgaleleriyle.
Uykuda da
Rahat yoktur
Kimilerine!
Uyanıkken
Çözemedikleri
Problemler,
Uykuda da
Çıkar önlerine.
Uyku girse de
Gözlerine
Bir yararı olmaz
Yorgun
Bedenlerine.
Uyanıldığında
Derin,
Bazen de
Stresli
Uykudan;
Bekliyordur herkesi;
Yine;
"Benim oğlan bina okur;
Döner, döner yine okur!"
Modunda
Aynı şeyler,
Benzer şeyler,
Rutin işler...
Yapa yapa
Aynı şeyleri
Usanmadan,
Kopulur gidilir
Koskoca bir
Yaşamdan!..
***
Meşgale: Uğraşılan şey, iş güç uğraşı.
Cebelleşmek: Uğraşmak, çekişmek.