Dünyayı nasırlı elleri ve alın terleri ile yükselten bütün işçi kardeşlerimizin bayramlarını kutluyoruz. Nasırlı ve bu kutsal ellere selam olsun diyoruz.
1 Mayıs İşçi Bayramı işçi ve emekçiler tarafından dünya çapında kutlanan, birlik, dayanışma, haksızlığa ve sömürüye karşı yapılan mücadele günüdür. Çok eski zamanlardan beri bazı ülkelerde resmi tatil olarak kabul edilmiştir.
Türkiye’de ilk kez 1923’te resmi olarak kutlanmış. Son olarak ta 2008 Nisan ayında “Emek ve Dayanışma Günü” olarak kutlanması kabul edilmiştir. 22 Nisan 2009 tarihinde TBMM’de kabul edilen yasa ile 1 Mayıs resmi tatil ilan edilmiştir.
1 Mayıs ilk kez 1856’da Avustralya’nın Melbourne Kentinde taş ve inşaat işçileri, günde sekiz saatlik iş günü için Melbourne Üniversitesinden Parlamento evine kadar yürüyüş düzenlediler.
1 Mayıs 1986’da Amerika İşçi Sendikaları, Konfederasyonu önderliğinde işçiler günde 12 saat, haftada altı gün olan çalışma takvimine karşı günlük 8 saat çalışma talebiyle iş bıraktılar. Chicago’da yapılan gösterilere yarım milyon insan katıldı. Luizvil’de altı binden fazla siyah ve beyaz işçi birlikte yürüdü. O dönemde Luizvil’deki parklar siyahlara kapalıydı. İşçilerin birlikte yaptığı gösteriler gazeteler tarafından “Böylece ön yargı duvarı yıkılmış oldu” şeklinde yorumlandı.
Bu gösteriler 1 Mayıs’ı izleyen günlerde tüm hareketi ile devam etti. Ve 4 Mayıs’ta kanlı High Market olayına yol açtı.
Uygulanan baskılarla bu gösterilerin tekrarlanması engellendi. 1889’da toplanan ikinci Enternasyonal’de Fransız bir işçi temsilcisinin önerisiyle 1 Mayıs gününün tüm Dünya’da “Birlik Mücadele ve Dayanışma Günü” olarak kutlanmasına karar verildi. Böylece ikinci gösteri 1890 yılında yapıldı.
Türkiye’de İşçi Bayramı:
Osmanlı devleti döneminde işçi örgütlenmesi Selanik’te ve 1911 yılında tütün, liman ve pamuk işçileri,1 Mayıs gösterileri düzenleyerek bu günü kutladılar.
1912 yılında İstanbul’da ilk defa 1 Mayıs kutlandı.
1923 yılında 1 Mayıs günü yasal olarak “İşçi bayramı” ilan edildi.
1924’te hükümet kitlesel 1 Mayıs kutlamalarını, yasakladı.
1925 de çıkan Takrir-i Sükûn yasası, İşçi Bayramını kutlamayı yasakladı. Uzun yıllar bu yasak devam etti.
1935 yılında 1 Mayıs’a “Bahar ve Çiçek Bayramı” adı verilerek ücretsiz tatil günü ilan edildi.
1976 yılında uzun yıllar sonra ilk defa geniş katılımlı 1 Mayıs kutlaması Taksim’de Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu’nun organizasyonu altında gerçekleşti.
1977 yılında İstanbul Taksim Meydanında yaklaşık beş yüz bin kişiyle en geniş katılımlı 1 Mayıs toplantısı düzenlendi. Ancak göstericilerin üzerine ateş açılması sonucu 34 kişi yaralanarak öldü.
Bu 1977 yılının 1 Mayıs günü tarihe Kanlı 1 Mayıs (KARA LEKE) olarak geçti.
1978 yılında yüz binlerce kişi taksim meydanı’nda bu bayramı kutladı.
1979 Sıkıyönetim komutanlığı Miting yapılmasına izin vermedi.
1981 de 12 Eylül faşist cunta tarafından engellendi.
Ülkemizde alın teri ile geçinen emekçilerin sorunlarını görmeyerek işçiyi dışlayarak, yok sayarak, izlenen bir siyaset anlayışı hiçbir zaman başarıya ulaşamaz.
İşçi sınıfı toplumumuzun en önemli unsurudur.
Üretimin temel unsuru olan insan emeğine gerekli değer verilmedi. İşçilerimiz tek yumruk olarak emeklerini ve alın terlerinin karşılığı olan ve insanca yaşayacak bir ücret almaları dileğimizdir.
Ama bu siyasal iktidar maalesef fabrikaların kapılarına kilit vurarak, bazı fabrika ve iş yerlerini de yabancılara satarak işçileri sokağa bıraktılar. Bugün Türk İşin başında bulunan kafada siyasi iktidarla aynı kafa yapısına sahip olduğundan işçi sınıfı geçmiş parlak günlerine geri döneceğini sanmıyorum. Eskiden Ankara’da Türk-İş vardı. Şimdi Ankara’da bu siyasi iktidarla kol kola olan Türk-İş var.
Yine de bu duygu ve düşüncelerle kentimizin ve ülkemizin tüm emekçilerinin 1 Mayıs “Emek ve Dayanışma Bayramlarını” kutlar, gelecek günlerin işçilerimize gerçekten bayram olmalarını dilerim.