Ustalıkla sözcük dizebilmekse şair olmak ki bunun bencesi söz ustalığıdır şairlik değil, şair olunabilir evet.

Ancak, üst akıl, kıvrak zeka, yetkin dil, engin şiir bilgisi ve illaki genetik yatkınlıktır şairi şair olmaya götüren yolculuğun olmazsa olmazları. Ve bütün bu donanım -okumak- diye anlamlandırdığımız kişisel emeğin tezgahında dokunduğunda şair olmaya doğru yol alınıyor demektir. Duygularımız bizim şiirimizin mayası, birikimimiz ise hamurudur şiirin. Çeşitli olaylar karşısında yaşadığımız duygu salınımları bütün bu donanımla birlikte söze düştüğünde şiir ortaya çıkıyorsa ki evet şiir ancak bunca donandığında şiir olur. Bu da demektir ki şair olmak için şiir bilgisi yeterli gibi görünse de eksiklidir.

GÜLÜ ŞEN, GÜLE ŞEN, GÜLÜŞEN BENİM

Harman yeri harap gönlüm

Döven döneler döşümde

Çakmak taşı tırmık tırmık

Güller açar gülüşümde

***

Gözü kara bir martının kanadına umar takıp,

Kaç bir gaga kırdım bilsen suçu suçluda bırakıp

***

Kader denen ölü balık ikramına

Kıvrık burun bakıp bakıp

Kaç bir süvariyi geçtim seyisine sille çakıp

Usa vursan keşke, benle yarışı bırakıp.

***

Kızılırmak akışına yüreğimin

Lâl boncuklar dize dize kaç kez karaya çıkmışım

Can burnumda yüze yüze bilir misin

Sen ey varsıl kapının eniği!

***

Kara Davut öyküsünü Kur'an sayıp,

Sırat kurarsın önüme

Yarınıma kahya olur mayın döşersin günüme.

***

Toprak benim

Hava, su

Yer gök güneş benim.

***

Börtü böcek, kuş kelebek, mor menekşe gülşen benim

Gülü şen güle şen gülüşen benim