Mustafa Malay’ı anma: İnsanlık ve iyilikle dolu bir hayat

Değerli okurlar,
Trabzon’da görev yaptığım dönemde bir izin süresince Aydın’a gelmiştim. Evde bazı tamirat işleriyle uğraşıyordum ki telefonum çaldı. Hanım telefonu uzatarak, "Seni arıyorlar," dedi. Arayan Kültür Bakanlığı Personel Daire Başkanıydı. Hal hatır sorduktan sonra hemen konuya girdi:

"– Eroğlu, ne yapıyorsun?"
"– Efendim, banyoda tadilat işi var, usta yapıyor, ben de ona yardımcı oluyorum."
"– Erzurum’a gidersen ne yapacaksın? Erzurum’a gitmeye hazır ol."
"– Ama efendim, bir ay oldu kararnameler gönderileli, Sayın Cumhurbaşkanı hâlâ imzalamadı."
"– Merak etme, 50’ye yakın kararname gönderdik. Sayın Cumhurbaşkanı on tanesini imzalamış, seninki de içinde. Resmi Gazete’de yayımlandı, hemen Erzurum’a git ve göreve başla!"

Bu haber üzerine Trabzon’a dönüp ilişiğimi kestim ve Erzurum’a gittim. Ertesi sabah erkenden valiliğe gittim. Özel kalemden izin alarak Vali Bey’in huzuruna çıktım ve kendimi tanıttım. Beni sıcak bir şekilde karşıladı, oturmamı söyleyerek çay ikram etti. Gayet babacan, candan bir insandı. Kendisinden yol gösterici nasihatlar aldım. Ancak kısa bir süre sonra Vali Bey’in tayini Malatya’ya çıktı. Erzurum Valiliği’ne ise Mustafa Malay atandı.

MUSTAFA MALAY İLE İLK TANIŞMA

Bir gün özel kalemden bir telefon aldım. Yeni Valimiz, belirlenen saatte beni kabul edecekti. Görüşmeye gittim ve kurumumuz hakkında detaylı bilgiler sundum. Sayın Valimiz, "Yarın sabah saat 10’da kurumlarınızı görmek istiyorum," diyerek bir talimat verdi. Ertesi gün birlikte Erzurum’un tarihi ve turistik yerlerini gezdik.

Valimizin çocukları İstanbul’da eğitim görüyordu, hanımı da genellikle orada onlarla birlikte kalıyordu. Ancak hanımı Erzurum’a geldiğinde, Valimiz ile iletişimimiz daha samimi hale gelirdi. Bir gün bana, "Hanım Kayserili mi?" diye sordu. "Evet, Sayın Valim," dedim. "Peki, mantı yapmayı bilir mi?" diye sorduğunda, "Elbette, çok güzel yapar," dedim.

Hanım mantıyı yaptı; fakat hava çok soğuktu. Valimiz, mantıyı evde yemeyi kabul etti ve evimizi şenlendirdi. Bu sıcak yaklaşımı beni derinden mutlu etti.

ATATÜRK EVİ’NİN RESTORASYONU

Bir gün beni makamına çağırarak, "Yüce Atatürk’ün Erzurum Kongresi için kaldığı evi restore edelim. Ne gerekiyorsa yapalım," dedi. Sayın Valimizin önderliğinde Atatürk Evi’ni başarılı bir şekilde restore ettik. Bu çalışmadan dolayı kendisinden dört takdirname aldım.

2003 yılının sonunda emekli oldum ve Aydın’a döndüm. Ancak bir gün çok sevindirici bir haber aldım: Sayın Valimiz Mustafa Malay, Aydın Valiliği’ne atanmıştı. Valimizi hükümet binası önünde büyük bir merasimle karşıladık.

BİR ANADOLU VALİSİNİN ŞEFKATİ

Valimiz, gittiği her yerde yaşlılara özel bir ilgi gösterirdi. Bozdoğan ilçesine bağlı bir dağ köyüne yaptığımız ziyarette, kahvede oturan yaşlı bir amca Valimizi görür görmez "Hoş geldin Valim," diyerek boynuna sarıldı. Ardından, "Sayın Valim, buyurun çay için," diyerek kahveye davet etti. Ancak Valimiz, "Mustafa Amca, biz senin evine gideceğiz," dedi.
Amca mahcup bir şekilde, "Vali Bey, kurban olayım, benim eve gelme," diye ısrar etse de Valimiz evine gitmekte kararlıydı. Mecburen evine götürdü. Eve vardığımızda durum içler acısıydı. Alt kat ahır, üst kat ise bir oda; odada 92 yaşında, yatalak bir hanım vardı. Hanımın yatacak düzgün bir yatağı bile yoktu, sinekler ve berbat bir ortamla karşılaştık.

Valimiz bu durumu görünce hemen harekete geçti. Bozdoğan Kaymakamı, Sağlık Müdürü ve köy muhtarına, "Bu evi derhal onaracaksınız. İki somya yatak, battaniye, halı alınacak, pencereler plastik doğrama yapılacak. Ne kadar masraf olursa gelip benden alacaksınız," diyerek talimat verdi. Kısa sürede ev yeniden düzenlendi, yaşlı çiftin yaşam şartları iyileştirildi.

Valimizin bu insancıl yaklaşımı, Anadolu halkının gönlünde yer edinmesinin temeliydi. Bir gün Mustafa Amca, gönderdiği zeytinyağı, zeytin ve badem ile teşekkür etmişti. Valimiz, "Anadolu köylüsünün bu asaletini gösteren Mustafa Amca’nın eli öpülmez mi?" diyerek duygularını dile getirmişti.

SON VEDA

Sayın Valim, kendi isteğiyle Merkez Valiliği’ne atandı ve İstanbul’a taşındı. Ancak 4 Ocak 2025 günü aldığım acı haberle yıkıldım. Valimiz hakka yürümüştü.

Valimizi şu sözlerle uğurluyorum:

"Sayın Valim, toprak sizi incitmesin. Nur içinde yatın. Özü sözü güvenilir, mert bir insandınız. Yüreğinizde hep iyilik vardı. Hakkınızı helal edin."

Yunus Emre’nin dizeleriyle size veda ediyorum: